چشم زخم: تفاوت میان نسخه‌ها

الف. روایاتی که به‌صراحت حقیقت چشم زخم را تأیید کرده‌اند: [[امام علی(ع)]] می‌فرماید: «چشم زخم حق است و توسل به دعا برای دفع آن نیز حق است.»<ref>نهج البلاغه، فیض کلمات قصار، شماره ۴۰۰.</ref> پیامبر(ص) می‌فرماید: «چشم زخم مرد سالم را روانه قبر و شتر سالم را در دیگ قرار می‌دهد.»<ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۵۲.</ref>

ب. روایاتی که ضمن تأیید وجود چشم زخم، چگونگی دفع آن را بیان می‌کنند: طبق روایتی «اسماء بنت عمیش» خدمت پیامبر(ص) رسیده و عرض کرد: «گاه به فرزندان جعفر چشم می‌زنند. آیا رَقیه‌ای،(دعای جلوگیری از چشم زخم) برای آن‌ها بگیرم؟» پیامبر(ص) در پاسخ فرمود: «آری مانعی ندارد. اگر چیزی می‌توانست بر قضا و قدر سبقت گیرد، چشم‌زدن بود.»<ref>طبرسی، مجمع البیان، دار المعرفه، ۱۴۰۸ ه ۱۹۸۸ م، ج۱۰-۹، ص۵۱۲.</ref>

ج. دسته سوم روایاتی است که صحت تهیه‌ی رَقیه توسط شخص پیامبر برا نوه‌هایش، امام حسن و امام حسین، را تأیید می‌کند: امام علی (ع) می‌فرماید: «پیامبر برای حسن و حسین رقیّه گرفت و این دعا را خواند: «شما را به تمام کلمات و اسماء حسنای خداوند از شر مرگ و حیوانات موذی و هر چشم بد و حسود آن‌گاه که حسد می‌ورزد می‌سپارم» سپس پیامبر (ص) نگاهی به ما کرد و فرمود: «این‌چنین حضرت ابراهیم برای اسماعیل و اسحاق تعویذ نمود.»<ref>حویزی، نور الثقلین، ج۵، ص۴۰۰ و تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۴۲۸.</ref>