۱۱٬۹۱۳
ویرایش
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
*شخص گناهکار [[توبه]] میکند و بازمیگردد. | *شخص گناهکار [[توبه]] میکند و بازمیگردد. | ||
*خداوند بوسیله یک نشانه یا بلا او را آگاه میکند تا به هدایت باز گردد. | *خداوند بوسیله یک نشانه یا بلا او را آگاه میکند تا به هدایت باز گردد. | ||
*شخص گناهکار شایستگی هیچیک از این دو را ندارد. خدا به جای بلا، نعمتهای ظاهری و به جای گرفتاری و تنگدستی، رفاه ظاهری به او میبخشد و این همان «عذاب استدراج» است؛ که در آیات قرآن به همین تعبیر {{قرآن| | *شخص گناهکار شایستگی هیچیک از این دو را ندارد. خدا به جای بلا، نعمتهای ظاهری و به جای گرفتاری و تنگدستی، رفاه ظاهری به او میبخشد و این همان «عذاب استدراج» است؛ که در آیات قرآن به همین تعبیر {{قرآن|وَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ|ترجمه=کسانی که آیات ما را تکذیب کردند به زودی آنان را از آنجا که نمیدانند (و فکرش را هم نمیکنند) تدریجاً به سوی عذاب پیش میبریم|سوره=اعراف|آیه=۱۸۲}}. | ||
لذا انسان باید به هنگام روی آوردن نعمتهای الهی در صورت توبه نکردن، مراقب باشد، که نعمت ظاهری، «[[استدراج|عذاب استدراج]]» نباشد.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ سیزدهم، سال ۱۳۷۰. ج۲۴، ص۴۱۶ و ۴۱۷.</ref> | لذا انسان باید به هنگام روی آوردن نعمتهای الهی در صورت توبه نکردن، مراقب باشد، که نعمت ظاهری، «[[استدراج|عذاب استدراج]]» نباشد.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ سیزدهم، سال ۱۳۷۰. ج۲۴، ص۴۱۶ و ۴۱۷.</ref> |