automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
دعاهای هنگام دفن میت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←دعاهای مستحب برای دفن میت
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==دعاهای مستحب برای دفن میت== | ==دعاهای مستحب برای دفن میت== | ||
۱. دعا در وقت روبرو شدن با قبر: | ۱. '''دعا در وقت روبرو شدن با قبر''': | ||
* شیخ صدوق در روایتی از امام صادق نقل می‌کند که هنگامی که میّت بطرف قبرش برده می‌شود نباید یکباره و ناگهانی در گور گذاشته شود زیرا قبر را ترس‌های عظیم است، و کسی که میّت را در قبر می‌گذارد باید او را به پناه خدا بسپارد از هول آنچه بر آن مشرف است یا هول روز قیامت. هنگامی که به نزدیکی قبر رسانید جنازه را بر زمین می‌گذارد و اندکی صبر می‌کند تا میت کمی به قبر خو کند و آن را پذیرا شود و بعد اندکی او را پیش می‌برد و مدتی صبر می‌کند تا خود را آماده کند باز مقداری به سوی قبر او را پیش می‌برد و بعد هر کس که ولی میت خواست انتخاب کند چه جفت و چه طاق (یعنی چه دو نفر بخواهند وارد قبر شوند و چه یک نفر بخواهد داخل شود) او جنازه را گرفته و در قبر می‌گذارد، و وقتی نظرش به قبر افتاد این دعا را بخواند: {{عربی|اللَّهُمَ اجْعَلْهُ رَوْضَه مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّه وَ لَا تَجْعَلْهُ حُفْرَه مِنْ حُفَرِ النِّیرَان|ترجمه=بار خدایا این گور را باغی از باغ‌های بهشت گردان و آن را گودالی از گودال‌های دوزخ قرار مده}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۴۵، حدیث۴۶۸.</ref> | * شیخ صدوق در روایتی از امام صادق نقل می‌کند که هنگامی که میّت بطرف قبرش برده می‌شود نباید یکباره و ناگهانی در گور گذاشته شود زیرا قبر را ترس‌های عظیم است، و کسی که میّت را در قبر می‌گذارد باید او را به پناه خدا بسپارد از هول آنچه بر آن مشرف است یا هول روز قیامت. هنگامی که به نزدیکی قبر رسانید جنازه را بر زمین می‌گذارد و اندکی صبر می‌کند تا میت کمی به قبر خو کند و آن را پذیرا شود و بعد اندکی او را پیش می‌برد و مدتی صبر می‌کند تا خود را آماده کند باز مقداری به سوی قبر او را پیش می‌برد و بعد هر کس که ولی میت خواست انتخاب کند چه جفت و چه طاق (یعنی چه دو نفر بخواهند وارد قبر شوند و چه یک نفر بخواهد داخل شود) او جنازه را گرفته و در قبر می‌گذارد، و وقتی نظرش به قبر افتاد این دعا را بخواند: {{عربی|اللَّهُمَ اجْعَلْهُ رَوْضَه مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّه وَ لَا تَجْعَلْهُ حُفْرَه مِنْ حُفَرِ النِّیرَان|ترجمه=بار خدایا این گور را باغی از باغ‌های بهشت گردان و آن را گودالی از گودال‌های دوزخ قرار مده}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۴۵، حدیث۴۶۸.</ref> | ||
۲. '''دعا حین وارد کردن به قبر''': | |||
شیخ صدوق می‌نویسد: پدرم | * شیخ صدوق می‌نویسد: پدرم در رساله‌ای که بمن فرستاده است، گوید: هنگامی که در قبر رفتی تا مرده‌ای را گرفته و در گور قرار دهی، سوره حمد، سوره فلق، سوره ناس و آیه الکرسی را بخوان و چون میت را گرفتی تا در قبر بگذاری این دعا را بخوان: {{عربی|بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَی مِلَّه رَسُولِ اللَّه}} آنگاه میّت را بر دست راستش و روی به قبله در لحد بخوابان و بندها و گره‌های کفنش را باز کن و گونه‌اش را بر خاک گذار و این دعا را بخوان {{عربی|اللَّهُمَّ جَافِ الْأَرْضَ عَنْ جَنْبَیْهِ وَ صَعِّدْ إِلَیْکَ رُوحَهُ وَ لَقِّهِ مِنْکَ رِضْوَاناً|ترجمه=بار خدایا زمین را از کنار دو پهلوی او دور گردان (تا فشار قبر بر او وارد نشود) و روح او را بسوی خود بأعلی علّیین بر، و خشنودی خود را به استقبال او فرست}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ج۱، ص۲۴۷، حدیث ۴۹۹.</ref> | ||
۳. '''دعای بعد از قرار دادن میت در قبر''': | |||
از امام صادق روایت شده که فرمود: برای میت بالشی از خاک ساخته شود (که سرش به زیر نیفتد) و بر پشت او کلوخی قرار داده شود که بر پشت نیفتد، و تمامی گره‌ها و بندهای کفنش باز شود و رویش کنار زده شود و برایش این دعا را بخوانند: {{عربی|اللَّهُمَّ عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ نَزَلَ بِکَ وَ أَنْتَ خَیْرُ مَنْزُولٍ بِهِ اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ فِی قَبْرِهِ وَ لَقِّنْهُ حُجَّتَهُ وَ أَلْحِقْهُ بِنَبِیِّهِ وَ قِهِ شَرَّ مُنْکَرٍ وَ نَکِیر|ترجمه= بار خدایا بنده تو و غلامزاده تو و کنیززاده تو بدرگاهت آمده، و تو بهترین کسی هستی که بدرگاهش آیند، خدایا قبر او را گشاده گردان و حجتش را به او تلقین فرما و او را با پیامبرش محشور گردان و از عذاب منکر و نکیر در امانش دار}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ج۱، ص۲۴۷، حدیث۵۰۰.</ref> | |||
بعد از این دعا، برای میت تلقین خوانده می‌شود که متن کامل آن در رساله مراجع | ۴. '''تلقین میت''': بعد از این دعا، برای میت تلقین خوانده می‌شود که متن کامل آن در رساله مراجع آمده است. | ||
۵. هنگام بیرون آمدن از قبر: | ۵. '''دعا هنگام بیرون آمدن از قبر''': | ||
* از امام صادق روایت شده که فرمود: وقتی از قبر بیرون آمدی، در حالی که خاک را از دست‌هایت می‌تکانی، بگو: {{عربی|إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ|ترجمه= ما همه مملوک و بنده خداوندیم و بازگشت همه ما بسوی اوست}}. پس با پشت دست‌هایت سه بار خاک بر قبر او بریز و این دعا را بخوان: {{عربی|اللَّهُمَّ إِیمَاناً بِکَ وَ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُه|ترجمه=خدایا این کارها که انجام می‌دهیم بدان سبب است که به تو ایمان داریم و کتاب تو را باور داریم، این امور چیزیست که خداوند عزّ و جلّ و رسول او ما را بدان وعده داده‌اند و خدا و رسول او راست و درست گفته‌اند}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ج۱، ص۲۴۷، حدیث۵۰۰.</ref> | |||
در روایت دیگری امام جعفر صادق فرمودند: … پس از قبر بیرون می‌آیی و می‌گویی: | * در روایت دیگری امام جعفر صادق فرمودند: … پس از قبر بیرون می‌آیی و می‌گویی: {{عربی|إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ اللَّهمّ ارفع درجته فی اعلی علّیّین و اخلف علی عقبه فی الغابرین و عندک نحتسبه یا ربّ العالمین}}.<ref>مجلسی، محمدتقی، لوامع صاحبقرانی، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۴۱۹.</ref> | ||
۶. دعا در هنگام بستن و پوشاندن روی قبر: | ۶. '''دعا در هنگام بستن و پوشاندن روی قبر''': | ||
* از امام صادق روایت کرده که فرمود: … هنگامی که خشت یا آجر بر لحد می‌چینی بگو: {{عربی|اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ آمِنْ رَوْعَتَهُ وَ أَسْکِنْ إِلَیْهِ مِنْ رَحْمَتِکَ رَحْمَه یَسْتَغْنِی بِهَا عَنْ رَحْمَه مَنْ سِوَاکَ وَ احْشُرْهُ مَعَ مَنْ کَانَ یَتَوَلَّاه|ترجمه=خدایا بر غریبی او رحم کن و تنهایی او را برحمتت متّصل ساز و او را از تنهایی رهایی‌بخش و وحشت او را به آنچه خود میدانی انس ده تا وحشتش زایل شود، و او را از ترس عذاب خود ایمن گردان، و از رحمت خود رحمتی عظیم به او ساکن ساز که بسبب آن از رحمت غیر تو مستغنی شود و او را با کسانی که اعتقاد به امامت‌شان و ولایت‌شان دارد محشور ساز}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ج۱، ص۲۴۷، حدیث۵۰۰.</ref> | |||
* در روایتی دیگر از امام جعفر صادق نقل شده که فرمودند: … پس خشت می‌چینی و درزهای آن را گل می‌زنی که خاک به قبر نرود و تا با خشت و گل در کاری این دعا را مکرر می‌خوانی: {{عربی|اللَّهُمَ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ آمِنْ رَوْعَتَهُ وَ أَسْکِنْ إِلَیْهِ مِنْ رَحْمَتِکَ رَحْمَه تُغْنِیهِ بِهَا عَنْ رَحْمَه مَنْ سِوَاکَ فَإِنَّمَا رَحْمَتُکَ لِلظَّالِمِینَ}}.<ref>مجلسی، محمدتقی، لوامع صاحبقرانی، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۴۱۹.</ref> | |||
۷. '''دعا هنگام ریختن خاک درقبر''': | |||
سید بن طاووس در فلاح السائل این‌گونه آورده است که در حال ریختن خاک بگویند: {{عربی|إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، هذا ما وعد اللَّه، و صدق [المرسلون]، اللّهمّ، زدنا إیمانا و تسلیما}}.<ref>ابن طاووس، علی بن موسی، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، مترجم: محمد روحی، قم، انتشارات انصاری، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ص۱۶۲.</ref> | |||
سید بن طاووس در فلاح السائل این‌گونه آورده است که در حال ریختن خاک بگویند: | |||
== منابع == | == منابع == | ||