automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
←تیتر
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←جایگاه) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←تیتر) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== تیتر == | == تیتر == | ||
بیت‌المقدس شهری بی‌نظیر است. از میان بناهای جالب توجه در درون دیوارهای شهر كهن، دو دسته به نحو شاخصی بر جای مانده‌اند: نخست، مجموعۀ حرم شریف شامل دو مكان از معتبرترین مكانها نزد مسلمانان، یعنی مسجد الاقصى و قبةالصخره (مسجد عمر) كه بنایی زیبا و باشكوه | بیت‌المقدس شهری بی‌نظیر است. از میان بناهای جالب توجه در درون دیوارهای شهر كهن، دو دسته به نحو شاخصی بر جای مانده‌اند: نخست، مجموعۀ حرم شریف شامل دو مكان از معتبرترین مكانها نزد مسلمانان، یعنی مسجد الاقصى و قبةالصخره (مسجد عمر) كه بنایی زیبا و باشكوه است؛ حرم شریف از مهم‌ترین مكانهای بیت‌المقدس است كه پیروان ادیان گوناگون در آن به عبادت می‌پردازند و با ردیف مدارس مذهبی و مقابر خود كه در داخل حصار و دروازه‌ها قرار دارد، از جلوه و ارزش ویژه‌ای برخوردار است. قبةالصخره با گنبد طلایی و كاشیهای آبی، سبز و فیروزه‌ای، در ۵۰۰ متری جنوبی مسجدالاقصى قرار دارد. بنای آن را خلیفۀ اموی، عبدالملك شروع و پسرش، ولید به اتمام رسانده كه حاوی آثار بسیاری از دورۀ اسلامی است. عبدالملك و پسرش ولید در بیت‌المقدس مساجد، بناها و قصرهای بسیاری برپا كردند و بدین ترتیب، این شهر به عنوان یكی از مراكز بزرگ امویان به‌شمار می‌آمد. دومین مجموعه بنای مهم بیت‌المقدس، مجموعۀ كلیسای قیامت است كه بخشهایی از آن مربوط به سرآغاز سدۀ ۵ق /۱۱م است و از یك كلیسای مدور، همراه با دیرها و كلیساهای كوچك كه آن را احاطه كرده‌اند، تشكیل شده است.<ref>جمعی از نویسندگان، «بیت المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.</ref> | ||
== جایگاه == | == جایگاه == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
=== عصر عثمانی === | === عصر عثمانی === | ||
به دنبال قدرت یافتن تركان عثمانی در سدۀ ۱۰ق /۱۶م، تحول بزرگی در خاورمیانه و به‌ویژه در بیت‌المقدس پدیدار شد كه تا حدود ۴ سده ادامه یافت (كوئن، مقدمه، ۸)، هنگامی كه سلطان سلیم در ۹۲۳ ق /۱۵۱۷ م به این شهر دست یافت (ثوبرون، ۱۵۹)، به‌رغم رو به زوال بودن و جمعیت نسبتاً كم، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. | |||
به روزگار سلطان سلیمان، امور مسیحیان بیت‌المقدس به دنبال معاهداتی، در دست رهبران دینی كاتولیك بود؛ ولی در عصر سلطان مراد چهارم، یونانیان ارتدكس بر این امور مسلط شدند (فرید، ۲۹۳). حكومت عثمانی تا مدتی بیت‌المقدس را به خوبی اداره می‌كرد، اما اقدامات مدنی آنان دیری نپایید و شهر رو به افول نهاد و به صورت شهری دردست حاكمان خودكامه درآمد. | |||
این وضعیت تا سدۀ ۱۳ق /۱۹م كه شرایط تا حدی بهبود یافته بود، طول كشید (همانجا؛ ثوبرون، ۱۶۰). در این دوره،اروپاییان بیت‌المقدس را حتى «نفرت‌انگیزترین مكان روی زمین»، و خانه‌های آن را «همچون زندان و گور» به‌شمار آورده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان، «بیت المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.</ref> | |||
== دوره معاصر == | |||
در سدۀ ۱۳ ق / ۱۹ م و تا آغاز جنگ جهانی اول، سرزمین فلسطین به نحو سازمان یافته‌ای شاهد توسعۀ جمعیتی و اقتصادی بود (گربر، ۲۵۱). در این دوره، تشویق یهودیان به مهاجرت به فلسطین چنان بالا گرفت كه در ۱۸۹۰م تنها عدۀ مهاجران یهودی از روسیه به فلسطین به ۵۰ هزار نفر بالغ گردید. | |||
در این میان، سازمان یهود به نحوی سازمان یافته، پی‌گیر ترغیب مهاجرت یهودیان به بیت‌المقدس بود. گزارشی از یكی از مأموران این سازمان، از كوششهای او در ۱۳۲۵ق /۱۹۰۷م برای ایجاد یك جماعت مستقل یهودی در شهر بیت‌المقدس خبر می‌دهد (گیلبرت، ۶۸). در واقع، اقدامات یهودیان از زمان تشكیل «نخستین كنگرۀ صهیونیستها» در ۱۸۹۷م در شهر بازل سویس، و طرح ادعای «موطن» نسبت به فلسطین، تا تشكیل «صندوق ملی یهود» در ۱۹۰۱ م، با همراهیهای انگلستان به‌ویژه از ۱۳۳۲ ق / ۱۹۱۴ م به بعد (نک : منسفیلد، ۱۶۱) برای اسكان یهودیان و ایجاد موطن برای آنان (گیلبرت، ۱۰۷-۱۰۹)، منجر به صدور اعلامیۀ بالفور (ه م) شد. با تصرف بیت‌المقدس از سوی قوای انگلیسی و خارج ساختن آن از دست حكومت عثمانی، وایزمن (رئیس فدراسیون صهیونیستهای انگلستان) با هیئتی از همكیش خود، دفتری در بیت‌المقدس راه‌اندازی كرد. در مارس ۱۹۳۳ كمیتۀ عالی (شورای عالی) عرب بیت‌المقدس نگرانی خود را از هجوم یهودیان، با صدور بیانیه‌ای چنین اعلام داشت: «تمایل روزافزون یهودیان به تملك اراضی در این سرزمین مقدس و هجوم رسمی و غیررسمی مهاجران یهودی در دسته‌های ۱۰۰ و ۰۰۰‘۱ نفری به آن، مایۀ هراس و وحشت در سرتاسر سرزمین شده است». به دنبـال آن، حـاج امیـن ــ مفتی بیت‌المقدس ــ در بیانیۀ دیگری از مردم خواست تا كالاها و تولیدات صهیونیستی و معامله با بنگاههای تجارتی آنان را تحریم كنند. با این همه، در سالهای ۱۹۳۴ و ۱۹۳۵م، به ترتیب ۴۲ و ۶۱ هزار نفر یهودی دیگر به فلسطین وارد شدند كه عدۀ اخیر، دو برابر مهاجران سال ۱۹۳۳م بود. | |||
دولت بریتانیا در ۱۳۲۶ ش /۱۹۴۷ م اعلام داشت كه قیمومت خود را در ۱۵ آوریل ۱۹۴۸ ملغا خواهد ساخت (منسفیلد، ۲۳۵) و سرانجام در ۱۴ ماه مه، آخرین فرمانده عالی بریتانیا از فلسطین خارج شد و قیمومت این كشور بر فلسطین عملاً ملغا گردید (همو، ۲۳۵-۲۳۶). در همین سال، سازمان ملل این مسئله را مطرح ساخت كه بیت‌المقدس به صورت شهری بین‌المللی درآید. با رد این پیشنهاد از سوی دولتهای عربی، براساس قطعنامۀ سازمان ملل، بیت‌المقدس به دو نیم شرقی (شامل شهر كهن، در اختیار عربها) و غربی (در دست یهودیان) تقسیم گردید (كالك، مقدمه، ۲-۳). پیش از تفكیك بیت‌المقدس به شهر كهن و جدید (۱۹۴۷م)، ۴۷ / ۸۸٪ از شهر كهن به عربها و ۵۳ /۱۱٪ به یهودیان، و ۸۷ /۵۳٪ از شهر جدید به عربها و ۱۳ /۲۶٪ به یهودیان تعلق داشت؛ از مابقی اراضی به ترتیب، ۸۹ /۲٪ به حكومت و حدود ۱۱ /۱۷٪ نیز به راهها و اماكن عمومی اختصاص داشت (عزالدین، ۴۴). | |||
بیت‌المقدس پیش از شكل‌گیری دولت صهیونی (۱۳۲۷ ش / ۱۹۴۸م)، مركز مذهبی و فرهنگی و اداری ـ مالی سرزمین فلسطین بود («راهنما»، ۳۲۳). علاوه بر این، محل شورای عالی مسلمانان، مقر ۳ بطریرك و یك اسقف انگلیكان و نیز محل دفتر آژانس یهود به‌شمار می‌رفت. | |||
پس از شكل‌گیری دولت اسرائیل، این شهر به دو بخش بیت‌المقدس شرقی (در اختیار اردن) و بیت‌المقدس غربی (دردست اسرائیل) تقسیم شد كه بخش غربی از ۱۹۴۹م به عنوان پایتخت خود ـ خواندۀ اسرائیل معرفی گردید ( بریتانیكا، X /۱۴۰). در ۱۹ سالی كه بیت‌المقدس در دست اردن بود، بسیاری از عربهای ساكن شهر به عمان و یا كشورهای نفت‌خیز عرب، و اغلب مسیحیان به كشورهای آمریكایی جنوبی و شمالی مهاجرت كردند (كالك، مقدمه، ۱۱). از جنگ جهانی دوم، بیشتر یهودیان در حال ترك شهر كهن بودند و به شهر جدید روی می‌آوردند («راهنما»، همانجا). در این حال، یهودیان قسمت اعظم شهر را به اشغال خود درآوردند، تا جایی كه جمعیت آن قسمت از شهر كه دردست اردن بود، در ۱۳۴۰ ش /۱۹۶۱ م، ۴۸۸‘۶۰ نفر و جمعیت بخش اشغالی در ۱۹۶۲م برابر ۱۶۱ هزار نفر بود (دباغ، ۱(۱) /۲۴۸). در حالی كه برآوردهای سال ۱۹۴۱م شمار و تركیب جمعیت شهر را به ترتیب ۷۰۰‘۸۵ یهودی، ۱۰۰‘۲۹ مسلمان و ۳۰۰‘۲۶ مسیحی و جمعاً ۱۰۰‘۱۴۱ نفر تخمین می‌زد («راهنما»، ۳۲۳). | |||
طی جنگ ۶ روزه، در ۷ ژوئن ۱۹۶۷، اسرائیل بخش شرقی را نیز تصرف كرد و پس از گذشت حدود ۸۵۹ سال از رسیدن لشكر صلیبیون به پشت دیوارهای شهر، آن را به اشغال كامل خود درآورد.<ref>جمعی از نویسندگان، «بیت المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.</ref> | |||
== قبلی == | == قبلی == | ||