جوان و جوان‌مردی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

ديدگاه قرآن کريم در مورد جوان و جوان‌مردي چيست؟

[[قرآن]] از دوره جوانی با عنوان «قدرت و قوت» و «کمال نیرمندی» یاد کرده و جوان و جوان‌مردی را با صفات برجسته‌: بيزاري از دشمنان خدا؛ مقابله با انحرافات اجتماعی؛ پيروز در مقابل امتحان الهي معرفی می‌کند.

جوان در زبان فارسي به معناي هر چيزي است که از عمر آن چندان نگذشته باشد و در فرهنگ عربي '''«فتي»''' و '''«شاب»''' گفته می‌شود.

==تعريف جوان==

واژه «جوان» يا «برنا» در زبان فارسي به معناي هر چيزي است که از عمر آن چندان نگذشته باشد.<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، واژه جوان.</ref> در فرهنگ عربي دو تعبير رايج در مورد جوان وجود دارد: يکي '''«فتي»''' به معنای طراوت و شادابي. ديگري '''«شاب»''' به معنای شکوفايي و برخورداري از حرارت است.<ref>ابن فارس، احمد، معجم مقاييس اللغه، ج۴، ص۴۷۳. راغب اصفهاني، حسین، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۲۵.</ref>

واژه '''«فتي»''' در قرآن به صورت «فَتًی»،<ref>سوره انبیاء، آیه۶۰.</ref> «فِتْیةٌ»،<ref>سوره کهف، آیه۱۳.</ref> «الْفِتْیةُ»،<ref>سوره کهف، آیه۱۰.</ref> «فَتَیاتِ»،<ref>سوره نساء، آیه۲۵. سوره نور، آیه۳۳.</ref> و «فَتَیانِ‏»،<ref>سوره یوسف، آیه۳۶.</ref> در مورد برخی از پیامبران و اولیای الهی به معنای جوانی به کار رفته است.

واژه '''«شاب»''' و '''«شباب»''' در قرآن نیامده است اما در روایات، به معنای جوانی به کار رفته است.<ref>حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل‏ الشيعة، قم، موسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص ۱۷۸، باب۶ بَابُ اسْتِحْبَابِ تَعَلُّمِ الْقُرْآنِ فِي الشَّبَابِ وَ تَعْلِيمِهِ وَ كَثْرَةِ قِرَاءَتِهِ وَ تَعَاهُدِهِ</ref>

==دوران جوانی در قرآن==

قرآن دوران جوانی(دوران بین کودکی و پیری) را قدرت‌مندی بعد از ناتوانی و ناتوانی بعد از نیرومندی یاد کرده است.

'''۱. قدرت و قوّت:''' {{قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَشَيْبَةً|ترجمه=خدا، همان کسي است که شما را از ناتواني آفريد، سپس بعد از ناتواني قوت بخشيد و سپس بعد از توانمندي، ناتواني (و پيري) قرار داد.|سوره=روم|آیه=۵۴}} در اين آيه دو بار از دوران جواني با لفظ '''قوّت''' ياد کرده است. اين نشان مي‌دهد که دوران جواني، دوران قوت، قدرت، توان و توانمندي است. انسان به هر جايي که بايد برسد، در دوران جواني مي‌تواند دست يابد.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۳۰۷.</ref>

'''۲. کمال نيرومندي:''' {{قرآن|ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا|ترجمه=پس شما را به صورت نوزادي (از شکم مادر) بيرون مي‌فرستد تا به کمال نيرومندي خود برسيد سپس تا پير شويد.|سوره=غافر|آیه=۶۷}} قرآن در این آیه و آیه ۵ سوره حج از دوران جوانی که بین دوران کودکی و پیری است به دوران كمال، قوت و توانايى یاد می‌کند.‏<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۱۶۵.</ref>

'''۱. ابراهيم جوان بت شکن:''' قرآن از زبان بت‌پرستان، نقل مي‌کند کسي بت‌هاي ما را شکسته است، '''«فتی»''' بود: {{قرآن|قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ|ترجمه=گفتند: شنيديم جوانى، از بت‌ها [به بدى‌] ياد مى‌كرد كه به او ابراهيم گفته مى‌شود.|سوره=انبیاء|آیه=۶۰}}

::'''بيزاري از دشمنان خدا:''' {{قرآن||ترجمه=ما از شما و آن چه به جاي خداوند مي پرستيد بيزاريم.|سوره=ممتحنه|آیه=۴}}

::'''مقابله با انحرافات اجتماعی:''' از زبان ابراهيم(ع) نقل شد: {{قرآن||ترجمه=به خدا پس از آن که روي برتافتيد فکري به حال بت‌هاي‌تان خواهم کرد، آن‌گاه آن‌ها را شکست.|سوره=انبیاء|آیه=۵۵}}

::'''پيروز در مقابل امتحان الهي:''' خداوند بعد از داستان قربانی کردن [[حضرت اسماعیل(ع)]] به دست حضرت ابراهيم(ع) فرمود: {{قرآن||ترجمه=اي ابراهيم رؤيا را حقيقت بخشيدي، نيکوکاران را چنين پاداش مي دهيم.|سوره=صافات|آیه=۱۰۵}}

'''۲. حضرت يوسف(ع):''' قرآن در داستان حضرت یوسف و همسر عزیز مصر، از زبان زنان مصر وی را «فتی» یاد کرده است: {{قرآن|وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَتُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ ۖ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا ۖ إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ|ترجمه=و گروهی از زنان در شهر شایع کردند که همسر عزیز [مصر] در حالی که عشق آن نوجوان در درون قلبش نفوذ کرده از او درخواست کام جویی می کند؛ یقیناً ما او را در گمراهی آشکاری می بینیم. |سوره=یوسف|آیه=۳۰}}

'''۳. اصحاب کهف:''' قرآن اصحاب کهف را جوان معرفی کرده است که به سوی نماز شتافته و از خدا طلب یاری کردند:{{قرآن||ترجمه=مگر پنداشته‌اي اصحاب کهف و رقيم از آيات شگفت ما بوده‌اند؟ آن‌گاه که جوان‌مردان به سوي نماز پناه جستند و گفتند: پروردگار ما از جانب خود به ما رحمتي بخش و کار ما را براي ما به سامان رسان.|سوره=کهف|آیه=۱۰–۹}}

ايمان عميق به خدا داشتن و مشمول هدايت الهي شدن؛<ref>سوره کهف، آیه۱۳.</ref> دنبال رحمت الهي بودن و تکيه بر خدا داشتن؛<ref>سوره کهف، آیه۲۰.</ref> اخلاص؛<ref>سوره کهف، آیه۱۴.</ref> و قیام در برابر انحرافات جامعه<ref>سوره کهف، آیه۱۵.</ref> از خصوصیات برجسته جوان‌مردان در داستان اصحاب کهف است.

{{پانویس}}

  | ویرایش =  

  | بازبینی نویسنده =  

  | بازبینی =