دعای یا علی و یا عظیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Golpoor }}
{{در دست ویرایش|کاربر=Golpoor }}
'''دعای یا علی و یا عظیم''' از اعمال مشترک ماه رمضان است و قرائت آن در ماه رمضان بعد از نمازهای واجب، توصیه شده است.<ref>آیین رحمت، ص40.</ref> سید بن طاووس از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) روایت کرده است که فرمودند: از اول ماه تا آخر ماه مبارک بعد از هر نماز فریضه ای، آن دعای شریف زمزمه شود.<ref>کلیات مفاتیح نوین، ص697.</ref>
'''دعای یا علی و یا عظیم''' از [[اعمال مشترک ماه رمضان]] است و قرائت آن در این ماه بعد از [[نمازهای واجب]]، توصیه شده است.<ref>آیین رحمت، ص40.</ref> در روایتی از [[امام صادق(ع)]] و [[امام کاظم(ع)]] که [[سید بن طاووس]] آن را نقل کرده است، [[مسلمانان]] به خواندن این [[دعا]] از اول [[ماه رمضان]] تا آخر ماه بعد از هر نماز واجبی سفارش شده‌اند.<ref>کلیات مفاتیح نوین، ص697.</ref>


{{دعا|ِیَا عَلِیُّ یَا عَظِیمُ، یَا غَفُورُ یَا رَحِیمُ، أَنْتَ الرَّبُّ الْعَظِیمُ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ، وَ هٰذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُورِ، وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَیَّ، وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدیٰ وَ الْفُرْقانِ وَ جَعَلْتَ فِیهِ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَها خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ، فَیا ذَا الْمَنِّ وَ لَا یُمَنُّ عَلَیْکَ مُنَّ عَلَیَّ بِفَکاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ فِی مَنْ تَمُنُّ عَلَیْهِ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
{{دعا|ِیَا عَلِیُّ یَا عَظِیمُ، یَا غَفُورُ یَا رَحِیمُ، أَنْتَ الرَّبُّ الْعَظِیمُ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ، وَ هٰذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُورِ، وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَیَّ، وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدیٰ وَ الْفُرْقانِ وَ جَعَلْتَ فِیهِ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَها خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ، فَیا ذَا الْمَنِّ وَ لَا یُمَنُّ عَلَیْکَ مُنَّ عَلَیَّ بِفَکاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ فِی مَنْ تَمُنُّ عَلَیْهِ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خط ۷: خط ۷:


==شرح دعا==
==شرح دعا==
این دعا را از جمله دعاهایی دانسته‌اند که از مضامین و محتوای بسیار بلندی برخوردار است<ref>کلیات مفاتیح نوین، ص716.</ref> و زمینه های مختلف شناخت خدا، ماه رمضان، قرآن و شب قدر مورد توجه قرار گرفته شده است.
این [[دعا]] را از جمله دعاهایی دانسته‌اند که از مضامین و محتوای بسیار بلندی برخوردار است<ref>کلیات مفاتیح نوین، ص716.</ref> و زمینه‌های مختلف شناخت [[خدا]]، ماه رمضان، [[قرآن]] و [[شب قدر]] مورد توجه قرار گرفته شده است.


=== خداشناسی ===
=== خداشناسی ===
به باور برخی محققان چون آیت الله مکارم شیرازی ابتدای دعا پیرامون مباحث خداشناسی است که در ابتدا دو صفت علو مقام و عظمت خداوند که در قرآن نیز آمده، یادآوری شده است<ref>تفسير نمونه، ج‏20، ص349</ref> و در ادامه صفات مهرآمیز خداوند<ref>سوره توبه، آیه 99.</ref> مورد توجه قرار گرفته شده که بیان‌کننده نهایت لطف و رحمت خداست‏ و به جنبه آمرزش خداوند اشاره دارد که بیان غفران و رحمت الهی جنبه امیدواری را در میان دعا کنندگان غلبه می‌دهد.<ref>چهره منافقان در قرآن با استفاده از تفسير پر ارزش نمونه، ص126.</ref>
به باور برخی محققان چون [[آیت الله مکارم شیرازی]] ابتدای دعا پیرامون مباحث [[خداشناسی]] است که در ابتدا دو صفت علو مقام و عظمت خداوند که در [[قرآن]] نیز آمده، یادآوری شده است<ref>تفسير نمونه، ج‏20، ص349</ref> و در ادامه با اشاره به دو صفت «غفور» و «رحیم»، صفات مهرآمیز خداوند<ref>سوره توبه، آیه 99.</ref> مورد توجه قرار گرفته شده که بیان‌کننده نهایت لطف و رحمت و آمرزش خداوند است و جنبه امیدواری را در میان دعا کنندگان زنده نگه می‌دارد.<ref>چهره منافقان در قرآن با استفاده از تفسير پر ارزش نمونه، ص126.</ref>


واژه «ربّ‏» که به معنای پرورش و تربیت کننده و سوق دهنده به کمال است و هنگامی که به طور مطلق به کار رود تنها بر خداوند اطلاق می‌شود چرا که او مالک حقیقی و مربی و مصلح همه چیز است.<ref>پيام قرآن، ج‏3، ص377.</ref> تعبیر به «رب‏» در این دعا، بهترین محرک برای تفکر و اندیشه است، چرا که مهم‌ترین مساله در زندگی انسان این است که بداند از ناحیه چه کسی آفریده شده؟ و امروز صاحب اختیار و مربی و ولی نعمت او کیست؟<ref>تفسير نمونه، ج‏19، ص141.</ref> در ادامه به صفات دیگر خداوند مانند نداشتن مانند، شنوا و بینا بودن او اشاره شده است.
واژه «ربّ‏» که به طور مطلق به کار رفته تنها بر خداوندی اطلاق می‌شود که مالک حقیقی، مربی و مصلح همه چیز است.<ref>پيام قرآن، ج‏3، ص377.</ref> تعبیر به «رب‏» در این دعا را، بهترین محرک برای تفکر و اندیشه در زمینه خالقیت خداوند دانسته و بهترین صفت برای شناخت صاحب اختیار و مربی و ولی نعمت انسان است.<ref>تفسير نمونه، ج‏19، ص141.</ref> در ادامه به صفات دیگر خداوند مانند نداشتن مانند، شنوا و بینا بودن او اشاره شده است.


=== جایگاه ماه رمضان ===
=== جایگاه ماه رمضان ===
در ادامه این دعا به برتری و عظمت این ماه نسبت به ماه های دیگر اشاره شده و آن را ماه خدا و ماهی پرفضیلت معرفی شده است. این دعا اهمیت و ارزش ماه رمضان را به خاطر نزول قرآن در این ماه عنوان کرده است. گفته شده است که جایگاه و عظمت قرآن به اندازه ای ارزشمند و والاست که ماه رمضان به عنوان ظرفی برای نزول قرآن نیز گران بها خواهد بود.<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص30.</ref>
در ادامه این دعا به برتری و عظمت این ماه نسبت به ماه‌های دیگر اشاره شده و آن را ماه خدا و ماهی پرفضیلت معرفی کرده‌اند. این دعا اهمیت و ارزش ماه رمضان را به خاطر نزول قرآن در این ماه عنوان کرده است. گفته شده است که جایگاه و عظمت قرآن به اندازه ای ارزشمند و والاست که ماه رمضان به عنوان ظرفی برای نزول قرآن نیز گران بها خواهد بود.<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص30.</ref>


در تبیین ارتباط ماه رمضان و نزول قرآن در این ماه گفته شده است که ماه رمضان ماه تربیت است و تربیت بدون تعلیم ممکن نخواهد بود و قرآن بالاترین تعلیم دهنده انسان است.<ref>گفتار معصومين(ع)، ج‏2، ص120.</ref>
در تبیین ارتباط ماه رمضان و نزول قرآن در این ماه گفته شده است که ماه رمضان ماه تربیت است و تربیت بدون تعلیم ممکن نخواهد بود و قرآن بالاترین تعلیم دهنده انسان است.<ref>گفتار معصومين(ع)، ج‏2، ص120.</ref>


=== شناخت قرآن ===
=== شناخت قرآن ===
بخش سوم دعا به توصیف قرآن در سه جمله «هدی للناس»، «بینات من الهدی» و «الفرقان» می‌پردازد. طبق این فرازها، قرآن در مرحله اول مایه هدایت تمامی انسان ها دانسته شده<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص30.</ref> و در مرحله بعد شامل هدایت های مخصوصی دانسته شده ویژه گروهی خاص است<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص30.</ref> و در مرحله سوم ویژه اخص الخواص دانسته شده است کسانی که مراحل ایمان و تقوا را پیموده و قادر به تشخیص حق از باطل هستند.<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص31.</ref> اینها به مرحله ای از کمال دست یافته‌اند که چنانچه حق و باطل در مسائل مختلف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اعتقادی، و مانند آن مشتبه شود، با نور فرقان خویش، به راحتی راه را از چاه تشخیص داده، و به سوی حق گام برمی‌دارند.<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص31.</ref>
بخش سوم دعا به توصیف قرآن در سه جمله «هدی للناس»، «بینات من الهدی» و «الفرقان» می‌پردازد. طبق این فرازها، قرآن در مرحله اول مایه هدایت تمامی انسان‌ها دانسته شده<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص30.</ref> و در مرحله بعد شامل هدایت‌های مخصوص ویژه گروهی خاص است<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص30.</ref> و در مرحله سوم ویژه اخص الخواص دانسته شده است کسانی که مراحل ایمان و تقوا را پیموده و قادر به تشخیص حق از باطل هستند.<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص31.</ref> در مورد گروه فرقان گفته شده است که آنها به مرحله‌ای از کمال دست یافته‌اند که حق و باطل را در مسائل مختلف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اعتقادی، و مانند آن تشخیص می‌دهند و به سوی حق گام برمی‌دارند.<ref>سوگندهاى پر بار قرآن، ص31.</ref>


=== شناخت شب قدر و آداب دعا ===
=== شناخت شب قدر و آداب دعا ===
در اینکه شب قدر در ماه رمضان است تردیدی نیست، چرا که در آیات قرآن نیز به آن اشاره شده است.<ref>سوره بقره، آیه 185، سوره قدر، آیه1.</ref> در این دعا ‏بهتر بودن این شب از هزار ماه به خاطر ارزش عبادت و احیای آن شب دانسته شده است؛ چنانکه روایات فضیلت لیلة القدر و فضیلت عبادت آن، که در کتب شیعه و اهل سنت فراوان است این معنی را کاملا تأیید می‌کند.<ref>برگزيده تفسير نمونه، ج‏5، ص549.</ref> در آخر دعا به شناخت برخی از آداب دعا اشاره شده است. به باور برخی از محققان  طاعات و عبادات، منتی از جانب خدا است که سبب اصلاح انسان می‌شود.<ref>انوار هدايت، مجموعه مباحث اخلاقى، ص568.</ref>
در اینکه شب قدر در ماه رمضان است تردیدی نیست، چرا که در آیات قرآن نیز به آن اشاره شده است.<ref>سوره بقره، آیه 185، سوره قدر، آیه1.</ref> در این دعا ‏بهتر بودن این شب از هزار ماه به خاطر ارزش عبادت و احیای آن شب دانسته شده است؛ چنانکه روایات فضیلت لیلة القدر و فضیلت عبادت آن، که در کتب شیعه و اهل سنت فراوان است این معنی را تأیید می‌کند.<ref>برگزيده تفسير نمونه، ج‏5، ص549.</ref> در آخر دعا به شناخت برخی از آداب دعا اشاره شده است. به باور برخی از محققان  طاعات و عبادات، منتی از جانب خدا است که سبب اصلاح انسان می‌شود.<ref>انوار هدايت، مجموعه مباحث اخلاقى، ص568.</ref>
==منابع==
==منابع==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
۶۰۲

ویرایش