نگاه اسلام به اشتغال زنان: تفاوت میان نسخه‌ها

با نگاهی به قرآن کریم و منابع روایی و تاریخی مشخص می‌شود که اشتغال زنان به معنای کار درآمدزا به خودی خود هیچ ممنوعیتی در اسلام ندارد، بلکه به عنوان یک واقعیت، مفروض گرفته شده است. زنان مسلمان در زمان پیامبر (ص) و [[امامان معصوم (ع)]] در مشاغل گوناگونی همچون تجارت، خرمافروشی، صنایع دستی، ریسندگی، بافندگی، آرایشگری، خدمات خانگی، پرستاری، حضانت، اجاره املاک، چوپانی، عطرفروشی، تولید مواد خوشبوکننده و… به عنوان کار درآمدزا به فعالیت می‌پرداخته‌اند و به استثنای مشاغل فسادانگیزی مثل روسپی‌گری و آوازخوانی در مجالس گناه، هیچ مخالفتی با اشتغال زنان صورت نگرفته است؛ هرچند توصیه یا تشویق خاصی نیز نسبت به اشتغال زنان در متون دینی مشاهده نمی‌شود. پس می‌توان حکم اولی اشتغال زن در اسلام را جواز آن دانست، گرچه با ملاحظه قیود خاصی ممکن است احکام دیگری مثل کراهت یا استحباب به عنوان حکم ثانوی برای آن ثابت شود.<ref>علی محمدی، کاظم، آسیب‌شناسی اشتغال زنان از نگاه اسلام و روان‌شناسی، قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۸.</ref>