automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۸۱۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== توکلکنندگان و صابران == | == توکلکنندگان و صابران == | ||
خداوند توکلکنندگان را دوست دارد.<ref>سوره آل عمران آیه ۱۵۹</ref> متوکل کسی است که می داند خدا رزق و امر او را کفالت می کند و ازینرو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگرى دل بر میدارند و امر و کار خود را به لطف و تدبير او میسپرند دوست دارد.<ref>ترجمه تفسير مجمع البيان، طبرسی، ج۴، ص: ۳۱۵ | خداوند توکلکنندگان را دوست دارد.<ref>سوره آل عمران آیه ۱۵۹</ref> توكل از ماده «وكالت» در منطق قرآن، به معنى اعتماد و تكيه كردن بر خدا است.<ref>تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱۵، ص۵۷۳</ref> متوکل کسی است که می داند خدا رزق و امر او را کفالت می کند و ازینرو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگرى دل بر میدارند و امر و کار خود را به لطف و تدبير او میسپرند دوست دارد.<ref>ترجمه تفسير مجمع البيان، طبرسی، ج۴، ص: ۳۱۵ | ||
</ref> | </ref> | ||
نسبت میان توکل و ایمان را میتوان مهمترین مضمونی دانست که در قرآن درباره توکل آمده است. و توکل لازمه ایمان دانسته شده است. مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر میدانند.<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> | نسبت میان توکل و ایمان را میتوان مهمترین مضمونی دانست که در قرآن درباره توکل آمده است. و توکل لازمه ایمان دانسته شده است. مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر میدانند.<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> [[غزالی]] از بزرگترین عالمان اسلام میگوید: «توكل از جمله مقامات مقربان است و اعتماد دل است بر خدای.»<ref>کیمای سعادت، به نقل از شرح مثنوى، شهيدى، سید جعفر، ج۶، ص۳۵۳</ref> | ||
خط ۴۵: | خط ۴۶: | ||
</ref>}} | </ref>}} | ||
معنای [[توکل]] این نیست که انسان به بهانه اعتماد به خدای تعالی اسباب ظاهری را هیچکاره و لغو بشمارد، بلکه معنایش این است که اعتماد قطعی به اسباب نداشته باشد، و بداند آنچه از اسباب ظاهری، بهعنوان علت برای انسان آشکار میگردد، نمونهای بیش نیست و چه بسا اسباب دیگری وجود دارد که انسان از آن آگاهی ندارد، بلکه علت اصلی خداست و به اراده خداوند، مجموعه این سببها فراهم شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۹، ص۱۵۵.</ref> | معنای [[توکل]] این نیست که انسان به بهانه اعتماد به خدای تعالی اسباب ظاهری را هیچکاره و لغو بشمارد، بلکه معنایش این است که اعتماد قطعی به اسباب نداشته باشد، و بداند آنچه از اسباب ظاهری، بهعنوان علت برای انسان آشکار میگردد، نمونهای بیش نیست و چه بسا اسباب دیگری وجود دارد که انسان از آن آگاهی ندارد، بلکه علت اصلی خداست و به اراده خداوند، مجموعه این سببها فراهم شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۹، ص۱۵۵.</ref> آیت الله جعفر سبحانی میگوید: «مقصود از توكل، واگذارى كارها به خدا است البته نه به اين معنا كه جهان اسباب و مسببات را ناديده بگيريم و پيوسته در انتظار اين باشيم كه دستى از غيب بيرون آيد، و كارى را صورت دهد»<ref>منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۳، ص۴۱۹</ref> | ||
'''صابران''' | '''صابران''' |