سیره معصومان با همسران خود: تفاوت میان نسخه‌ها

{{درگاه|خانواده}}[[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] شایسته‌ترین رفتار را در زندگی زناشویی با همسران خویش داشتند که الگویی برای زندگی مؤمنان است. در روایات تاریخی آمده است که پیامبر و امامان معصوم، با عطوفت و احترام با همسران خویش رفتار می‌کردند و با آنان مهربان و منعطف بودند. خواست و نیاز زنان را درک می‌کردند و از لغزش‌ها و خطاهای آنان می‌گذشتند. کمک به زنان و مشارکت در امور خانه، عدل بین همسران، هدیه دادن به آنان، شوخی و صمیمیت با ایشان، توصیه به نیکی و نهی از بدی‌ها و ایجاد روحیه توکل، سیره معصومان در امور زناشویی است.

مقام رسالت پیامبر(ص)، هرگز مانع آن نبود که از همسران خویش، فاصله روحی و عاطفی گرفته باشد یا میان خود و همسران حدود و شرایطی قائل شود؛ بلکه مهر، عطوفت و احترام به مصالح خانوادگی او به حدی بود که گاهی برخی از همسران را به سوء استفاده از رفتار انسانی او وامی‌داشت. روزی [[حفصه]] به پدرش شکایت کرد و هر دو پیش پیامبر (ص) رفتند. عمر علت اختلاف را پرسید و پیامبر(ص) به حفصه فرمود: «بگو؛ ولی جز حق چیزی نگو.»<ref>قمی، شیخ عباس؛ سفینه البحار، مشهد: آستان قدس رضوی، ۱۳۵۹ق، جزء اول، ص۳۵۹.</ref>

یکی از ویژگی‌های رسول خدا (ص) این بود که برای همسران و خانواده‌اش هدیه می‌خرید؛ از این رو در روایتی آورده‌اند که خاتم انبیا (ص) هدایایی از بازار می‌خرید و به منزل می‌برد.<ref>فیض کاشانی، ملامحسن؛ المحجه البیضاء، ج۶، ص۲۴۸.</ref> پیامبر(ص) در حدیثی می‌فرماید: «هدیه به همسر عفت او را افزایش می‌دهد».<ref>حر عاملی، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعه، قم‏: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۲۳۱.</ref> و در روایت دیگری می‌فرماید: پیامبر اکرم (ص) در این رابطه می‌فرمایند: «هر کس به بازار رود و هدیه‌ای برای خانواده‌اش بخرد و ببرد، [پاداش او] مانند کسی است که برای نیازمندان صدقه می‌برد».<ref>حر عاملی، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعه، قم‏: مؤسسه آل البیت (علیهم‌السلام)، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۵۱۴.</ref>

هر حجره خانه پیامبر(ص)، جایگاه یکی از بانوان ایشان بود و اوقات رفت و آمد به منزل هر کدام از آنان به صورت دقیقی تنظیم شده بود. نوبت هر کدام از همسران، یک شبانه‌روز بود و همیشه سر ساعت معینی به سرکشی هر کدام از آنان می‌رفت.

پیامبر(ص) در انجام این وظیفه اخلاقی و وجدانی بسیار ملتزم و پایبند بود تا آنجا که حتی در ایام شدت بیماری هم (با اینکه کسی این چنین انتظاری را نداشت) دستور داد او را طبق برنامه‌های معین به منازل همسران خود ببرند و در منزل عاشیه بود که بیماری رحلتش شدت یافت و همه همسران به اتفاق رضایت دادند که ایام مرض و بستری را در خانه وی باشد. با این همه دقت‌ها باز مکرر می‌فرمود: «آنچه در توانایی من است، در رعایت نوبت آنان کوشش دارم. خدایا در آنچه بیرون از قدرت من است مرا ملامت مفرما».<ref>هیکل، محمد حسین؛ حیاه محمد، قاهره: دارالحدیث، ۱۹۶۸ش، ص۲۸۷.</ref>

پیغمبر (ص) پس از فراغت از کارهای بیرونی و اجتماعی، در کارهای خانه به همسرانش کمک می‌کرد. لباس‌های خود را وارسی و کفش خود را اصلاح می‌کرد، گوسفندان را می‌دوشید و برای رفع نیازمندی‌های همسران تلاش می‌کرد.<ref>طبرسی، حسن بن فضل، ‏مکارم الأخلاق‏، قم‏: شریف رضی‏، ۱۴۱۲ق، ص۱۵.</ref> گاهی نیز خانه خویش را جارو می‌فرمود، شتر را به جای خود روانه می‌ساخت، در سایر کارهای داخلی کمک می‌کردند. در روایتی به امام علی(ع) فرمودند: «آنچه می‌گویم بشنو زیرا من هیچ حرفی نمی‌زنم مگر اینکه به امر پروردگار است، مردی که به زن خود در خانه کمک کند، خدا ثواب یک سال عبادتی را که روزها روزه باشد و شب‌ها به قیام و نماز ایستاده باشد به او می‌دهد. خداوند ثواب صابران و ثواب یعقوب و داود و عیسی (ع) را به او عطا خواهد کرد».<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ‏بحارالأنوار، بیروت‏: دار إحیاء التراث العربی، ‏۱۴۰۳ق، ج۱۰۱، ص۱۳۲.</ref>

جابر از [[امام باقر(ع)]] نقل می‌کند: عده‌ای بر امام حسین (ع) وارد شدند؛ ناگاه فرش‌های گران‌قیمت و پشتی‌های فاخر و زیبا را در منزل آن حضرت مشاهده نمودند. عرض کردند: ای فرزند رسول خدا! ما در منزل شما وسایل و چیزهایی مشاهده می‌کنیم که ناخوشایند ماست (وجود این وسایل در منزل شما را، مناسب نمی‌دانیم)! حضرت فرمود: «ما بعد از ازدواج، مهریّه همسران‌مان را پرداخت می‌کنیم و آنها هر چه دوست داشتند، برای خود خریداری می‌کنند. هیچ‌یک از وسایلی که مشاهده نمودید، از آنِ ما نیست».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص ۱۰۱.</ref>

== مطالعه بیشتر ==