trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''حدیث بحث با مخالفان شیعه به وسیله سوره قدر'''، حدیثی است که در آن به [[شیعه|شیعیان]] سفارش شده، در مباحثه با مخالفان خود ([[اهل سنت]])، از استدلال به [[سوره قدر]] استفاده کنند. این حدیث در | {{جعبه اطلاعات حدیث | ||
| عنوان =حدیث بحث با مخالفان شیعه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| نامهای دیگر = | |||
| موضوع = اثبات [[شیعه|مذهب شیعه]] با [[سوره قدر]] | |||
| به نقل از = [[امام باقر(ع)]] یا [[امام جواد(ع)]] | |||
| روایات مشابه = | |||
| راوی اصلی = حسن بن عباس بن حَریش | |||
| دیگر راویان = | |||
| اعتبار سند = [[حدیث ضعیف|ضعیف]] | |||
| منابع شیعه = [[اعتبار کتاب کافی|الکافی]] | |||
| منابع سنی = | |||
| توضیحات = | |||
}} | |||
'''حدیث بحث با مخالفان شیعه به وسیله سوره قدر'''، حدیثی است که در آن به [[شیعه|شیعیان]] سفارش شده، در مباحثه با مخالفان خود ([[اهل سنت]])، از استدلال به [[سوره قدر]] استفاده کنند. این حدیث در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] از [[امام جواد(ع)]] یا [[امام باقر(ع)]] نقل شده و در صحیح بودن سند آن اختلافنظر است. دلیل اختلافنظر، وجود «حسن بن عباس بن حَریش» در سلسلهسند حدیث است، که در [[ثقه|ثقه بودن]] یا [[حدیث ضعیف|ضعیف بودن]] آن بین رجالشناسان شیعه اختلافنظر است. | |||
برخی از عالمان شیعه در توضیح این روایت و چگونگی استدلال به سوره قدر برای اثبات مذهب شیعه گفتهاند سوره قدر بیانگر این است که تا روز [[قیامت]] در [[شب قدر]] فرشتگان نازل میشوند؛ بنابراین پس از [[پیامبر(ص)]] نیز، باید جانشینانی باشند تا [[فرشتگان]] بر آنها نازل شوند؛ پس [[امامت]] تداوم داشته و اطاعت از امام لازم است. از طرفی، هنگامی اطاعت از فردی واجب است، که او [[عصمت|معصوم از گناه]] و خطا باشد؛ بنابراین امام، باید معصوم باشد. از طرفی به جز شیعه، دیگر مذاهب اسلامی رهبرانشان را معصوم ندانستهاند؛ بنابراین فقط امامان(ع) که عصمت آنها ثابت شده، صلاحیت امامت و [[ولایت]] پس از پیامبر(ص) را دارند. | برخی از عالمان شیعه در توضیح این روایت و چگونگی استدلال به سوره قدر برای اثبات مذهب شیعه گفتهاند سوره قدر بیانگر این است که تا روز [[قیامت]] در [[شب قدر]] فرشتگان نازل میشوند؛ بنابراین پس از [[پیامبر(ص)]] نیز، باید جانشینانی باشند تا [[فرشتگان]] بر آنها نازل شوند؛ پس [[امامت]] تداوم داشته و اطاعت از امام لازم است. از طرفی، هنگامی اطاعت از فردی واجب است، که او [[عصمت|معصوم از گناه]] و خطا باشد؛ بنابراین امام، باید معصوم باشد. از طرفی به جز شیعه، دیگر مذاهب اسلامی رهبرانشان را معصوم ندانستهاند؛ بنابراین فقط امامان(ع) که عصمت آنها ثابت شده، صلاحیت امامت و [[ولایت]] پس از پیامبر(ص) را دارند. | ||
خط ۱۶: | خط ۳۱: | ||
== بررسی سند == | == بررسی سند == | ||
حدیث بحث با مخالفان [[شیعه]] به وسیله [[سوره قدر]]، در | حدیث بحث با مخالفان [[شیعه]] به وسیله [[سوره قدر]]، در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]]، از [[کتب اربعه|کتب چهارگانه شیعه]] در باب شأن نزول سوره قدر، ذکر شده و به «ابوجعفر» نسبت داده شده است. برخی مراد از ابوجعفر در سند این روایت را [[امام باقر(ع)]] دانستهاند. در برابر، برخی منظور از آن را [[امام جواد(ع)]] شمردهاند؛ زیرا همه احادیث این باب، با یک سند ذکر شده و در روایت نخست آن، «ابوجعفر الثانی» آمده که مراد از آن امام جواد(ع) است. | ||
در سلسه سند این روایت، «حسن بن عباس بن حریش» قرار دارد، که برخی از رجالشناسان شیعه مانند [[حسن بن داوود حلی|ابن داوود]]،<ref>ابن داود حلی، تقی الدین، رجال ابن داود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲ق، ص۲۳۸.</ref> [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، جامعه مدرسین، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۶۰.</ref> و [[علامه حلی]]<ref>علامه حلی، حسن، رجال العلامه الحلی، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۴.</ref> او را [[حدیث ضعیف|ضعیف]] دانستهاند. در مقابل، [[علامه مجلسی]] او را [[ثقه]] و مورد اعتماد میداند.<ref>کلینی، محمد، اصول الکافی، ترجمه مصطفوی، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۳۵۱.</ref> | در سلسه سند این روایت، «حسن بن عباس بن حریش» قرار دارد، که برخی از رجالشناسان شیعه مانند [[حسن بن داوود حلی|ابن داوود]]،<ref>ابن داود حلی، تقی الدین، رجال ابن داود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲ق، ص۲۳۸.</ref> [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، جامعه مدرسین، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۶۰.</ref> و [[علامه حلی]]<ref>علامه حلی، حسن، رجال العلامه الحلی، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۴.</ref> او را [[حدیث ضعیف|ضعیف]] دانستهاند. در مقابل، [[علامه مجلسی]] او را [[ثقه]] و مورد اعتماد میداند.<ref>کلینی، محمد، اصول الکافی، ترجمه مصطفوی، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۳۵۱.</ref> | ||
خط ۲۶: | خط ۴۱: | ||
[[محمدامین استرآبادی|امین استرآبادی]]، عالم اخباری شیعه (درگذشت ۱۰۳۶ق)، معتقد است استدالال به سوره قدر برای اثبات تداوم امامان، به این صورت است که، اگر در زمان پیامبر(ص) نیاز به نزول فرشتگان بود، بعد از او هم، نیاز به نزول فرشتگان بر معصومی که جانشین پیامبر است، وجود دارد.<ref>استرآبادی، محمدامین، الحاشیة علی اصول الکافی، قم، چاپ اول، ۱۴۳۰ق، ص۱۴۷.</ref> | [[محمدامین استرآبادی|امین استرآبادی]]، عالم اخباری شیعه (درگذشت ۱۰۳۶ق)، معتقد است استدالال به سوره قدر برای اثبات تداوم امامان، به این صورت است که، اگر در زمان پیامبر(ص) نیاز به نزول فرشتگان بود، بعد از او هم، نیاز به نزول فرشتگان بر معصومی که جانشین پیامبر است، وجود دارد.<ref>استرآبادی، محمدامین، الحاشیة علی اصول الکافی، قم، چاپ اول، ۱۴۳۰ق، ص۱۴۷.</ref> | ||
به گفته [[ملاصالح مازندرانی]] شارح کتاب کافی نیز، مباحثه با سوره قدر یعنی با گفتن این سخن که در هر عصری باید فرشتگان بر [[ولی امر]] نازل شوند، بر اهلسنت پیروز شوید و بگویید در این عصر نیز فرشتگان، بر امام معصومِ همین عصر نازل میشوند؛ پس امامی که فرشته بر او نازل میشود، همانند پیامبر(ص) اطاعتش واجب است.<ref>مازندرانی، محمدصالح، شرح الکافی الأصول و الروضه، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲ق، ج۶، ص۱۱.</ref> | به گفته [[ملاصالح مازندرانی]] شارح [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] نیز، مباحثه با سوره قدر یعنی با گفتن این سخن که در هر عصری باید فرشتگان بر [[ولی امر]] نازل شوند، بر اهلسنت پیروز شوید و بگویید در این عصر نیز فرشتگان، بر امام معصومِ همین عصر نازل میشوند؛ پس امامی که فرشته بر او نازل میشود، همانند پیامبر(ص) اطاعتش واجب است.<ref>مازندرانی، محمدصالح، شرح الکافی الأصول و الروضه، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲ق، ج۶، ص۱۱.</ref> | ||
گفته شده چون این روایت استدلالی است، ضعف سند آن، به محتوای آن ضربهای نزده و شیعیان میتوانند از استدلال آن برای تداوم امامت پس از پیامبر(ص)، استفاده کرده و معصوم بودن امام را ثابت کنند. | گفته شده چون این روایت استدلالی است، ضعف سند آن، به محتوای آن ضربهای نزده و شیعیان میتوانند از استدلال آن برای تداوم امامت پس از پیامبر(ص)، استفاده کرده و معصوم بودن امام را ثابت کنند. |