automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
دلایل تکفیر مسلمانان توسط وهابی‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
وهابیت یک فرقه تکفیری است که مسلمانان را به دلایل متعددی تکفیر می‌کند در | وهابیت یک فرقه تکفیری است که مسلمانان را به دلایل متعددی تکفیر می‌کند. | ||
==فرقه‌های تکفیری== | |||
تکفیری عنوانی است برای گروه‌های اسلامی که از ابزار تکفیر برای مقابله با مخالفان خود استفاده می کنند. گروه های تکفیری مخالفان خود اعم از مسلمانان (شیعیان و اهل سنتی که با آن ها هم عقیده نیستند) و غیرمسلمانان را تکفیر میکنند. مبنای فکری گروه‌های تکفیری، اعتقادات ظاهرگرایانه عالمان اهل حدیث از جمله احمد بن حنبل و ابن تیمیه است و پیروان آن‌ها به ترویج این تفکر پرداختند و درنهایت توسط فرقه وهابیت اجرایی گردید. تفکرات تکفیری که اکنون در جهان اسلام وجود دارد به نوعی نشات گرفته از افکار و نظریات ابن تیمیه است. | |||
==مصداق تکفیر در عقاید وهابی‌ها== | |||
وهابیت برای مقابله با مخالفان خود اعم از شیعه و اهل سنت از دلایل مختلفی برای تکفیر استفاده کرده است تا به اهداف سیاسی و مذهبی خود دست یابد: | |||
* زیارت قبور: اولین دلیل وهابیت بر تکفیر مسلمانان زیارت قبور است. از دیدگاه وهابیت هر کس به زیارت قبور پیامبران و اولیاء یا زیارت نزدیکان خود برود مُشرک به حساب می‌آید. | |||
اولین جرقه تفکر تکفیر در محمد بن عبدالوهاب مؤسس فرقه وهابیت زمانی ایجاد شد که با شیخ عبدالله بن ابراهیم از بزرگان علمای «المجمعه» در «سدیر» نجد ملاقات نمود که بر محور عقیدهٔ توحید و شکایت از شرک و عبادت بت‌ها[منظور زیارت قبور است] از طرف مردم نجد و دیگران باهم، همفکری داشتند.<ref>ضاهر، محمد کامل، الدعوه الوهابیه، و اثرها فی الفکر الاسلامی الحدیث، ص۳۵، بیروت، دارالسلام للطباعه والنشر، چ۱، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳م.</ref> | اولین جرقه تفکر تکفیر در محمد بن عبدالوهاب مؤسس فرقه وهابیت زمانی ایجاد شد که با شیخ عبدالله بن ابراهیم از بزرگان علمای «المجمعه» در «سدیر» نجد ملاقات نمود که بر محور عقیدهٔ توحید و شکایت از شرک و عبادت بت‌ها[منظور زیارت قبور است] از طرف مردم نجد و دیگران باهم، همفکری داشتند.<ref>ضاهر، محمد کامل، الدعوه الوهابیه، و اثرها فی الفکر الاسلامی الحدیث، ص۳۵، بیروت، دارالسلام للطباعه والنشر، چ۱، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳م.</ref> | ||