|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}}موز و فواید آن در قرآن کریم را بیان کنید {{پایان سوال}} | | {{سوال}}مراد از درخت طلح در آیه ۲۹ سوره واقعه چیست؟{{پایان سوال}} |
|
| |
|
| موز بمعنی Banana و نام علمی آن بهMusa sapientum اطلاق می‌شود | | '''طَلْح''' درختی است که در آیه ۲۹ سوره [[سوره واقعه|واقعه]]، یکی از نعمت‌های [[اصحاب یمین]] در [[بهشت]] شمرده شده و به باور بسیاری از [[مفسران]]، منظور از آن درخت موز است.<ref>نیشابوری محمود، إیجازالبیان عن معانی القرآن، دار الغرب الاسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق؛ شهاب الدین احمد بن محمد، التبیان فی تفسیر غریب القرآن، دار الغرب الإسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۳ ق؛ جلال الدین سیوطی، تفسیر الجلالین، مؤسسه النور للمطبوعات - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۶ ق؛ ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم (ابن‌ابی‌حاتم)، مکتبه نزار مصطفی الباز، عربستان سعودی، چاپ سوم، ۱۴۱۹ ق؛ موسوی همدانی سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی جامعهٔ مدرسین حوزه علمیه قم، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش؛ حسینی شاه عبدالعظیمی حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، انتشارات میقات، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش؛ قرشی سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، بنیاد بعثت، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ ش.</ref> درباره معنای این واژه در قرآن، نظرهای دیگری مانند درخت اقاقیا، مورد و مو نیز بیان شده است.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.</ref> [[خلیل بن احمد فراهیدی]] لغت‌شناس قرن دوم قمری، درخت طلح که در [[قرآن]] ذکر شده را درخت موز معنا کرده است.<ref>کتاب العین، ج۳، ص۱۶۹</ref> [[فخرالدین طریحی|فخرالدین طُریحی]] لغت‌شناس [[شیعه]] قرن یازدهم قمری نیز، طلح را به معنای درخت موز که زیبا، سرسبز و پر عطر است دانسته است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۲</ref> |
|
| |
|
| خداوند متعال در نعمت‌هایی که به اصحاب یمین در بهشت می‌دهد در آیه ۲۹ سوره واقعه اشاره نموده و یکی از آنها را درخت پر شاخ و برگی به نام «طلح» معرفی کرده و می‌فرماید:
| | برخی پژوهشگران معاصر معتقدند واژه طلح در این آیه، با درخت سنط یا اقاقیا تطابق بیشتری دارد؛ زیرا سوره واقعه از جمله سوره‌های مکی است و شیوه قرآن استفاده از مثال‌هایی از طبیعیت است که برای مخاطبانِ نخستینِ قرآن، قابل فهم باشد.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.</ref> به گفته این پژوهشگران، یکی از پوشش‌های گیاهی مکه درخت طلح نجدی (اقاقیای جیراردی) است که بیشترین مطابقت را با واژه طلح در قرآن دارد.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۸.</ref> |
|
| |
|
| «وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ»؛ «درخت پر شاخ و برگ و سرسبز که بهشتیان زیر سایه اش می‌نشینند».
| |
|
| |
|
| طلح در لغت:
| |
|
| |
| مجمع البحرین می‌نویسد: طلح در لغت همان درخت موز است که زیبا، با طراوت و سر سبز و پر عطر می‌باشد.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۲</ref>
| |
|
| |
| خلیل هم می‌نویسد: درخت طلح که در قرآن آمده است به معنی موز است.<ref>کتاب العین، ج۳، ص۱۶۹</ref>
| |
|
| |
| طلح در ترجمه‌های قرآن
| |
|
| |
| در برخی از ترجمه‌ها طلح را توصیف کرده‌اند و گفته‌اند درخت پر شاخ و برگ و در برخی از ترجمه نیز علاوه بر توصیف آن به نامش نیز اشاره کرده و می‌گویند طلح همان درخت موز است. از جمله:
| |
|
| |
| ترجمه آیتی، انصاریان، برزی، پور جوادی، تشکری، خسروی، خواجوی، رضایی، سراج، طاهری، فولادوند، فیض الاسلام، کاویانپور، گرمارودی و …
| |
|
| |
| طلح در تفسیر
| |
|
| |
| در تفاسیر نیز این درخت را به درخت موز تفسیر کرده‌اند که فقط به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
| |
|
| |
| ۱. نیشابوری محمود، إیجازالبیان عن معانی القرآن، دار الغرب الاسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق.
| |
| ۲.
| |
| ۳. شهاب الدین احمد بن محمد، التبیان فی تفسیر غریب القرآن، دار الغرب الإسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۳ ق.
| |
| ۴.
| |
| ۵. جلال الدین سیوطی، تفسیر الجلالین، مؤسسه النور للمطبوعات - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۶ ق.
| |
| ۶.
| |
| ۷. ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم (ابن‌ابی‌حاتم)، مکتبه نزار مصطفی الباز - عربستان سعودی، چاپ سوم، ۱۴۱۹ ق.
| |
| ۸.
| |
| ۹. موسوی همدانی سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی جامعهٔ مدرسین حوزه علمیه قم - قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش.
| |
| ۱۰.
| |
| ۱۱. حسینی شاه عبدالعظیمی حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، انتشارات میقات - تهران، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش.
| |
| ۱۲.
| |
| ۱۳. قرشی سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، بنیاد بعثت - تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ ش.
| |
| #
| |
| # و ….
| |
| #
| |
| فایده میوه موز
| |
|
| |
| در قرآن کریم فقط یک بار و آن هم در آیه ۲۹ سوره واقعه است و سخنی از آثار و فوایدش به میان نیامده است شما می‌توانید به کتاب‌های تغذیه ای و خواص میوه مراجعه نمایید. اما برای تمونه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
| |
|
| |
| گیاه‌شناسی:
| |
| موز گیاهی است علفی که مانند درختچه است. برگ‌های آن بسیار بزرگ و پهن و گاهی تا ۲ متر می‌رسد. گلهای آن مجتمع و بصورت سنبله است. میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می‌آید.
| |
| موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت می‌شده است. در سال ۱۴۸۲ پرتغالی‌ها موز را در سواحل گینه پیدا کردند و به جزائر قناری بردند و سپس بوسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی حاره آمریکا برده شد و اکنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا کشت می‌شود.
| |
| موز را هنگامیکه هنوز سبز است از درخت می‌چینند و به مناطق مختلف می‌فرستند و در آنجا بوسیله گرما دادن آنرا می‌رسانند.
| |
| موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی دارد.
| |
| در کشورهای استوایی معمولاً موز را می‌پزند و همراه با برنج و لوبیا می‌خورند در کشورهای آمریکای لاتین موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک می‌کنند.
| |
| هنگامیکه موز را انتخاب می‌کنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لکه‌های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه یک موز رسیده است. موز نارس به دلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است.
| |
| ترکیبات شیمیایی:
| |
| قندی که در موز وجود دارد بسرعت قابل جذب است. و بطور کلی می‌توان گفت در صد گرم موز مواد زیر موجود است:
| |
| انرژی ۱۰۰ کالری
| |
| آب ۷۰ گرم
| |
| پروتئین ۰/۸ گرم
| |
| چربی ۰/۲ گرم
| |
| قند ۶/۵ گرم
| |
| کلسیم ۸ میلی‌گرم
| |
| فسفر ۲۵ میلی‌گرم
| |
| آهن ۰/۷ میلی‌گرم
| |
| سدیم ۱ میلی‌گرم
| |
| پتاسیم ۳۷۰ میلی‌گرم
| |
| ویتامین آ ۱۹۰ واحد
| |
| ویتامین ب۱ ۰/۰۵ میلی‌گرم
| |
| ویتامین ب ۲ ۰/۰۶ میلی‌گرم
| |
| ویتامین ب ۳ ۰/۰۷ میلی‌گرم
| |
| ویتامین ث ۱۰ میلی‌گرم
| |
| در موز چند ماده شیمیایی بسیار مهم مانند سروتونین، نوروپی تفرین، دوپامین و کاته چولامین وجود دارد.
| |
| خواص داروئی:
| |
| موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می‌کند. موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می‌باشد.
| |
| # به دلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه‌ها می‌باشد.
| |
| # موز ملین بوده و همچنین درمان اسهال و اسهال خونی است.
| |
| # موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و کم خون حتماً باید موز بخورند.
| |
| # موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است.
| |
| # موز درمان زخم معده و روده می‌باشد.
| |
| # گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن کلسترول است.
| |
| # شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی است.
| |
| # جوشانده موز اثر قطع خونریزی درد.
| |
| # ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است.
| |
| # ریشه موز دفع کننده کرم معده است.
| |
| # موز نفاخ است وزیاد خوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می‌کند برای رفع این عارضه بایدپس از آن کمی نمک خورد
| |
| # موز تأثیر خوبی در تأمین رشد و تعادل سیستم اعصاب درد.
| |
| # برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید.
| |
| # موز مدر است.
| |
| # موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند.<ref>gigapars.com</ref>
| |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
| | |
| | == پیوند به بیرون == |
| | |
| | * [http://kq.meybod.ac.ir/article_1865.html مصداق‌شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه‌شناسی] |
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن |