حدیث نحس بودن ۱۲ روز از سال: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث نحس بودن ۱۲ روز از سال، توسط [[علامه مجلسی]] در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، بدون سلسه‌سند و با عبارت «در برخی از کتاب‌ها روایت شده» ذکر شده است.<ref name=":0" /> بنابراین این روایت از نظر سندی [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است.

عباس حسینی کاشانی (درگذشت ۱۳۸۹ش) در کتاب منتخب تقویم الشیعه، حدیثی از [[امام علی(ع)]] ذکر کرده که بر اساس آن دو روز از هر ماه قمری (۲۴ روز در سال) نحس شمرده شده است. برخی از روزهایی که در این روایت ذکر شده، با روزهایی که در حدیث نحس بودن ۱۲ روز از سال آمده، مطابق است. این روایت نیز بدون سلسله‌سند نقل شده<ref>حسینی کاشانی، عباس، منتخب تقویم الشیعه، بی جا، دار الحجه البیضاء، چاپ اول، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۲۲۹.</ref> و از نظر سندی ضعیف است.

نحس بودن روز یا مقداری از زمان، به این معنا است که در آن زمان به غیر از شر و بدی، حادثه‌ای رخ ندهد و اعمال انسان یا نوع مخصوصی از اعمال، برای شخص نتیجه خوبی نداشته باشد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۳۷–۱۴۰.</ref>

نحس بودن برخی روزها، در روایاتی ذکر شده است.<ref>ابن طاووس، الدّروع الواقیه، انتشارات آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۱۱۴؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۶، ص۶۶؛ موسوی گرگانی، سید محسن، معجم مصطلحات الحدیث، ص۱۲۵، بند ۱۴۰.</ref> همچنین در قرآن، روز عذاب قوم عاد، روز نحس<ref>قمر: ۱۹؛ فصلت:۱۶.</ref> شمرده شده است. به گفته [[علامه طباطبایی]] مفسر شیعه، طبیعت مقدار و اجزاء زمان مثل هم است؛ بنابراین از نظر خودِ زمان، فرقی میان این روز و آن روز نیست. البته عواملی در به وجود آمدن حوادث تأثیرگذارند که از دایره علم و آگاهی انسان بیرون‌اند، بنابراین نمی‌توان بر نبودن چنین چیزی دلیل عقلی آورد، همان‌طور که نمی‌توان بر اثبات آن دلیل آورد. علامه طباطبایی اینگونه عوامل را دور از ذهن، ولی ممکن شمرده است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۳۷–۱۴۰.</ref> {{پایان پاسخ}}