۱۱٬۹۱۳
ویرایش
←وعده حکومت صالحان
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
آیاتی در [[قرآن کریم]] پیرامون حکومت جهانی صالحان وجود دارد، و مراد از آن، حاکمیت صالحان در عصر ظهور و حکومت جهانی امام زمان(عج) است:{{قرآن|وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُون|ترجمه=ما در زبور داود از پس ذکر (تورات) نوشته‌ایم که سرانجام، زمین را بندگان شایسته ما به ارث می‌برند و صاحب می‌شوند.|سوره=انبیاء |آیه=۱۰۵}} آیات دیگری نیز به این وعده خداوند اشاره کرده‌اند.<ref>نور / ۵۵.</ref> | آیاتی در [[قرآن کریم]] پیرامون حکومت جهانی صالحان وجود دارد، و مراد از آن، حاکمیت صالحان در عصر ظهور و حکومت جهانی امام زمان(عج) است:{{قرآن|وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُون|ترجمه=ما در زبور داود از پس ذکر (تورات) نوشته‌ایم که سرانجام، زمین را بندگان شایسته ما به ارث می‌برند و صاحب می‌شوند.|سوره=انبیاء |آیه=۱۰۵}} آیات دیگری نیز به این وعده خداوند اشاره کرده‌اند.<ref>نور / ۵۵.</ref> | ||
در روایات نیز بر این مسئله تأکید شده است: [[امام سجاد(ع)]] فرمود: قسم به خدا، خدا وعده ارث بردن زمین | در روایات نیز بر این مسئله تأکید شده است: [[امام سجاد(ع)]] فرمود: قسم به خدا، خدا وعده ارث بردن زمین را به دست مردی از ما محقق می‌سازد و او مهدی این امت است. او همان هست که رسول خدا(ص) فرمود: اگر روزی از دنیا باقی نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولانی می‌کند که مردی از عترتم که نامش نام من است به ولایت رسیده و زمین را چنان که از ظلم پر شده، از عدل و قسط پر می‌سازد.<ref>فیض کاشانی، ملا محسن، تفسیر الصافی پیشین. ۳ / ۴۴۵.</ref> روایات دیگری نیز بر این مطلب دلالت دارند.<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، پیشین. ۳ / ۸۹۳.</ref> | ||
==گناه‌کاران و رفاه در زندگی دنیایی== | ==گناه‌کاران و رفاه در زندگی دنیایی== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
*شخص گناهکار، [[توبه]] می‌کند و باز می‌گردد. | *شخص گناهکار، [[توبه]] می‌کند و باز می‌گردد. | ||
*خداوند بوسیله یک نشانه یا بلا، گناهکار را آگاه می‌سازد تا به هدایت باز گردد. | *خداوند بوسیله یک نشانه یا بلا، گناهکار را آگاه می‌سازد تا به هدایت باز گردد. | ||
*شخص گناهکار شایستگی هیچ‌یک از این دو را ندارد. خدا به جای بلا، نعمت‌های ظاهری و به جای گرفتاری و تنگدستی، رفاه ظاهری به او می‌بخشد و این همان «عذاب استدراج» | *شخص گناهکار شایستگی هیچ‌یک از این دو را ندارد. خدا به جای بلا، نعمت‌های ظاهری و به جای گرفتاری و تنگدستی، رفاه ظاهری به او می‌بخشد و تا غرق در گناه شود و این همان «عذاب استدراج» است:{{قرآن|وَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ|ترجمه=کسانی که آیات ما را تکذیب کردند به زودی آنان را از آنجا که نمی‌دانند (و فکرش را هم نمی‌کنند) تدریجاً به سوی عذاب پیش می‌بریم|سوره=اعراف|آیه=۱۸۲}}. | ||
افرادی که همیشه به ظلم و گناه مشغول هستند و به ظاهر در خوشی و رفاه به سر می‌برند، رفاه در واقع مقدمه عذاب آنها است که آنها را به تدریج به سوی عذاب الهی پیش می‌برد، اما خودشان متوجه نمی‌شوند. آسایش و بهره‌مندی ستمگران و گناه‌کاران از نعمت‌های ظاهری دنیا و سلطه آنان بر زمین، علامت و نشانه خوب بودن آنها یا بر خلاف عدالت الهی نیست بلکه در حقیقت گرفتار عذاب غفلت، مهلت و سقوط در پرتگاه بلای استدراج گردیده‌اند. | افرادی که همیشه به ظلم و گناه مشغول هستند و به ظاهر در خوشی و رفاه به سر می‌برند، رفاه در واقع مقدمه عذاب آنها است که آنها را به تدریج به سوی عذاب الهی پیش می‌برد، اما خودشان متوجه نمی‌شوند. آسایش و بهره‌مندی ستمگران و گناه‌کاران از نعمت‌های ظاهری دنیا و سلطه آنان بر زمین، علامت و نشانه خوب بودن آنها یا بر خلاف عدالت الهی نیست بلکه در حقیقت گرفتار عذاب غفلت، مهلت و سقوط در پرتگاه بلای استدراج گردیده‌اند. | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
از طرفی هم مقتضای سنت الهی این نیست که هر کس در زمین به ظلم و ستم بپردازد، فوراً گرفتار بلا و عذاب آسمانی شود. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که برخی نعمت‌ها در واقع نتیجه تلاش و زحمات دنیایی این افراد است که انجام دادهاند و ثمره‌اش را نیز به دست آورده‌اند. | از طرفی هم مقتضای سنت الهی این نیست که هر کس در زمین به ظلم و ستم بپردازد، فوراً گرفتار بلا و عذاب آسمانی شود. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که برخی نعمت‌ها در واقع نتیجه تلاش و زحمات دنیایی این افراد است که انجام دادهاند و ثمره‌اش را نیز به دست آورده‌اند. | ||
== | {{همچنین ببینید|استدراج}} | ||
==مؤمنان و سختی در دنیا== | |||
[[امام علی(ع)]] می‌فرماید: «هیچ ملتی از نعمت نشده مگر به واسطه گناهانی که انجام دادهاند؛ زیرا خداوند هرگز به بندگان خود ستم روا نمی‌دارد».<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۲.</ref> | [[امام علی(ع)]] می‌فرماید: «هیچ ملتی از نعمت نشده مگر به واسطه گناهانی که انجام دادهاند؛ زیرا خداوند هرگز به بندگان خود ستم روا نمی‌دارد».<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۲.</ref> | ||