کنترل غریزه جنسی از دیدگاه قرآن

نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۸ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
سؤال

از نظر قرآن چگونه می‌توان غریزه جنسی را مهار نمود یا در حدّ اعتدال درآورد؟

خداوند متعال در قرآن کریم راه‌های متعددی را جهت کنترل و مهار غریزه جنسی معرفی نموده است. مهم‌ترین راهی که برای این کار توصیه شده و می‌تواند راه‌حل اصلی و نهایی باشد ازدواج است؛ و در کنار آن، حفظ نگاه و چیرگی بر نفس و همینطور عفت‌ورزی و داشتن شرم و حیا است که می‌تواند شهوت و غریزه انسان را کنترل کند.

ازدواج

قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّه وَ رَحْمَه إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُون‏؛ و از نشانه‌های او این که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکر می‌کنند.(روم:۲۱)

همان‌گونه که از این آیه نمایان است، ازدواج سبب آرامش و تسکین خاطر انسان می‌شود. به وسیله ازدواج غریزه جنسی انسان تعدیل و مهار می‌شود و با تأمین نیاز جنسی او، آرامش و آسایش خاصی برایش حاصل می‌گردد؛ بنابراین، طبیعی‌ترین و اصلی‌ترین راه تأمین و مهار غریزه جنسی، ازدواج است.

پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «هر کس ازدواج کند همانا که نصف دینش را حفظ کرده است»[۱] پس باید با تقوای الهی و پرهیزگاری نصف دیگرش را حفظ کند. و معلوم می‌شود که ازدواج کمک بسیار بزرگی است در حفظ و تعدیل غریزه جنسی؛ هم‌چنین ازدواج در زمان مناسب مانع فحشاء و منکرات است؛ از این رو، انسان نباید بی جهت و بدون دلیل موجه ازدواج را به تأخیر اندازد.

حفظ نگاه و غضّ بصر

﴿قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ۝۳۰وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُن‏..؛ به مؤمنان بگو چشم‌های خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند، و عفاف خود را حفظ کنند؛ این برای آنان پاکیزه‌تر است؛ خداوند از آنچه انجام می‌دهند آگاه است؛ و به زنان با ایمان بگو چشم‌های خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گیرند و دامان خویش را حفظ کنند….(نور:۳۰ و ۳۱)

پس از ارائه مؤثرترین راه و طبیعی‌ترین روش در ارضای غریزه جنسی یعنی ازدواج، به بیان طریق دوم یعنی «حفظ نگاه» می‌پردازیم. تجربه نشان داده است که حفظ نگاه از نامحرمان و دوری کردن از نظر بازی و چشم چرانی برای همه کس و در هر شرایطی لازم و ضروری است؛ خواه انسان جوان باشد یا پیر و مسن، متأهل باشد یا مجرد. شخصی که مجرد است و هنوز ازدواج نکرده است، در فشار روحی و جسمی به سر می‌برد. او نیاز به آرامش روحی روانی دارد نه تحریک و تهییج. پس بسیار مناسب است که از چشم چرانی پرهیز نماید تا عواقب سوء آن دامن‌گیرش نشود.

نظربازی و چشم چرانی، برای شخص متأهل نیز عواقب سوء بسیاری در پی دارد. شخص متأهلی که در کوچه و بازار و محل کار به نامحرمان نگاه هوس آلود می‌کند، کم‌کم به آنان دلبسته می‌شود و نسبت به همسر خویش کم مهر و محبت می‌گردد؛ و این به نوبه خود باعث اختلاف و درگیری در منزل شده و نظام خانواده را از هم متلاشی می‌سازد و… از آنچه گذشت روشن شد که حفظ چشم و نگاه برای همه کس لازم و یکی از راه‌های کنترل غریزه جنسی است.

عفاف و حفظ نفس

از کتب لغت استفاده می‌شود که «عفاف» به معنی «خودداری» و حفظ نفس از تمایلات و شهوات نفسانی است. «عفت» به معنی پدید آمدن حالتی در نفس است که آدمی را از غلبه شهوت بازمی‌دارد و عفیف به کسی گفته می‌شود که دارای این وصف و حالت باشد.[۲]

در قرآن کریم آیات متعددی در این رابطه موجود است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَ لْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ نِکاحاً حَتَّی یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِه‏...؛ و کسانی که امکانی برای ازدواج نمی‌یابند، باید پاکدامنی پیشه کنند تا خداوند از فضلِ خود آنان را بی‌نیاز گرداند(نور:۳۳)

از این آیه معلوم می‌شود که قدم اول و راه اصلی در کنترل غریزه جنسی ازدواج است؛ اما از آن‌جا که همه افراد امکان ازدواج کردن را ندارند می‌بایست تقوی و عفاف به خرج دهند و از گناه و آلودگی بپرهیزند؛ تا آنگاه که امکان ازدواج بیابند. در آیات دیگری، آنان را که دامن خویش آلوده نمی‌سازند را تشویق کرده و گرامی می‌دارد: ﴿... وَالحافِظینَ فُرُوجَهُم وَالْحافِظات…؛ و مردان و زنان پاكدامن‏(احزاب:۳۵)؛ در این آیه، سخن از صفات برجسته مؤمنان است و ضمن بیان بخش مهمی از صفات مؤمنان، پاکدامنی و عفت را یکی از خصلت‌های برجسته آن‌ها می‌شمرد.

منابع

  1. الحسن بن الفضل الطبرسی، مکارم الاخلاق، مؤسسه نشر اسلامی، نوبت اول، ربیع الموعود، ۱۴۱۴، ج۱، ص۴۲۹، ش ۱۴۵۵.
  2. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، دارالکتاب العربی، ص۳۵۱؛ و مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، وزارت ارشاد، چاپ اول، ۱۳۶۸ ش، جلد ۸.

[[رده:]]