انتخاب نام زینب برای دختران

نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۱ توسط Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

اینکه گفته می‌شود نام زینب را اگر بر فرزندان خود بگذارید ستمکش و بداقبال می‌شوند، درست است؟ آیا ائمه این نام را بر فرزندان خود نمی‌گذاشتند؟


درگاه‌ها
امام حسین.png
زن-و-خانواده.png


زینب نام دختر اول امام علی(ع)‌ و حضرت فاطمه(س) بود. براساس برخی منابع متاخر، انتخاب نام برای این دختر را برعهده پیامبر اسلام(ص) نهادند و ایشان نیز بر اساس وحی الهی نام دختر را زینب گذاشت.[۱] نام زینب همواره مورد توجه اهل بیت(ع) بوده و آن را بر برخی فرزندان دختر خود گذاشته‌اند.[۲]

پیامبر(ص) براساس خبری که از طریق وحی یافت، حضرت زینب(س) را شریک در مصیبت‌های امام حسین(ع) دانست؛[۱] البته پیش‌بینی مصیبت‌ها تنها برای شخص حضرت زینب، دختر امام علی(ع) بوده و انتخاب این نام برای فرزندان، ارتباطی با سختی آن‌ها ندارد.[نیازمند منبع] محققان معتقدند چنین نیست که نامگذاری کودکی به نام زینب، با سختی و گرفتاری او در طول زندگی همراه باشد و به‌صورت کلی، نام افراد در سرنوشت آن‌ها، تأثیر خاصی ندارد.[نیازمند منبع]

علاوه بر حضرت زینب، افراد دیگری نیز در زمان معصومان(ع) به این نام خوانده شده‌اند؛ برای نمونه امام موسی بن جعفر(ع) دو تن از دخترانش را زینب نامید.[۳] یکی از همسران[۴] و یکی از دختران پیامبر(ص)[۵] نیز زینب نام داشتند.

کتابی با نام «تَراجِمُ اَعلامِ الزّینبیّات» زندگی بیش از هزار تن از زنانی که نامشان زینب بوده و در تاریخ اسلام معروف هستند را بررسی کرده است. نویسنده این کتاب محمدمهدی فقیه محمدی جلالی (بحرالعلوم گیلانی) است و انتشارات دارالصادقین آن را چاپ کرده است.[نیازمند منبع]


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ بحرانی، عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد، ج‏۱۱، ص۹۴۷.
  2. برای نمونه نگاه کنید به سبط بن جوزی، شرح حال و فضائل خاندان نبوت(ع)، ترجمه محمد رضا عطائی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۳۷۹ش، ص۴۶۲.
  3. سبط بن جوزی، شرح حال و فضائل خاندان نبوت(ع)، ترجمه محمد رضا عطائی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۳۷۹ش، ص۴۶۲.
  4. رمز اشک، ص۲۳۶.
  5. امامان و اهل بیت(ع) در گفتار اهل سنت، انتشارات مکتب اسلام، چاپ اول، پائیز ۱۳۷۷ش، ص۱۵۳.