کسانی که خداوند دوست می‌دارد

سؤال

بر اساس قرآن کریم خداوند چه کسانی را دوست دارد؟

خداوند در قرآن، به دوست داشتن افرادی مانند نیکوکاران و پرهیزکاران که دارای صفات پسندیده هستند، اذعان کرده است. خداوند پنج بار در قرآن آورده که محسنین (نیکوکاران) را دوست دارد. متقین (پرهیزکاران) دیگر گروهی هستند که خداوند از محبت خود درباره این گروه صحبت می‌کند. صابران، پاکان، توبه‌کنندگان، دادگران نیز از کسانی هستند که خداوند در قرآن فرموده، آنان را دوست دارد.

احسان‌کنندگان(نیکوکاران)

براساس قرآن، خداوند نیکوکاران را دوست دارد: ﴿وَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛ و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.﴾(بقره:۱۹۵)

دوست داشتن این گروه در پنج آیه تکرار شده است:

• آیه ۱۹۵ سوره بقره
• آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران
• آیات ۱۳ و ۹۳ سوره مائده

علامه طباطبایی احسان را انجام دادن هر عملى به بهترین نحو و بدون عیب دانسته که تنها برای خداوند بوده باشد.

آثارى كه در قرآن براى محبت خداوند به محسنين ذكر شده را در دو بخش دنيوى و اخروى قرار داده‌اند؛ هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، بهره‌مندى از رحمت الهى، برخوردارى از جايگاه والا، پذيرفته شدن عمل، و مصونيت از سرزنش و عقاب از آثار دنیایی احسان است. از جمله آثار اخروى نیز به نعمت‌هاى بهشتى و پاداش بیشتر، اشاره شده است.

توبه‌کنندگان و پاکان

براساس آیه ۲۲۲ سوره بقره، خداوند توبه‌کنندگان و پاکان را دوست دارد. توبه به معناى برگشتن به سوى خداوند است. کلمه (توابین) به معنای کسی است که بسیار توبه می‌کند. خداوند هر نوع توبه‌ای را دوست می‌دارد.

إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ

در آیه دیگری آمده که خداوند مطهرین را دوست دارد:﴿زيرا خدا پاكيزگان را دوست دارد.﴾(توبه:۱۰۸) پاکیزگی و طهارت، معنای گسترده‌ای دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی را شامل می‌شود.

اهل تقوا و جهاد

موضوع دوست داشتن متقین (پرهیزکاران) توسط خداوند، در آیات ۴ و ۷ سوره توبه و آیه ۷۶ سوره آل‌عمران آمده است. تقوا در اصطلاح قرآن به معناى پرهیز از کارهاى حرام است. در تقسيم‌بندی قرآنی، اهل تقوا در مقابل دو گروه کافران و منافقان قرار دارند. همچنين گروه‌هايی چون تبهکاران، گمراهان، سرکشان، ستمکاران، مجرمان، مقابل متقين قرار می‌گيرند. در سوره بقره پنج ویژگی برای متقین برشمرده شده است:

• ایمان به غیب
• برپا داشتن نماز
• انفاق از آنچه به ایشان روزی شده
• ایمان به آنچه بر پیامبر اسلام و پیامبران پیشین نازل شده
• یقین به آخرت.

خداوند در سوره صف و سوره مائده اذعان به دوست داشتن کسانی که در راه خدا جهاد می‌کنند، کرده است:﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ؛ خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او جهاد مى‌كنند.﴾(صف:۴)

توکل‌کنندگان و صابران

خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد. توكل از ماده «وكالت» در منطق قرآن، به معنى اعتماد و تكيه كردن بر خدا است. توكل از درهاى ايمان است. متوکل کسی است که می‌داند خدا رزق و امر او را کفالت می‌کند و از این رو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد. خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگرى دل بر می‌دارند و امر و کار خود را به لطف و تدبير او می‌سپرند دوست دارد.

نسبت میان توکل و ایمان را می‌توان مهمترین مضمونی دانست که در قرآن درباره توکل آمده است. و توکل لازمه ایمان دانسته شده است. مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر می‌دانند. غزالی از بزرگترین عالمان اسلام می‌گوید: «توكل از مقامات مقربان است و اعتماد دل است بر خدای.»

خداوند دوست می‌دارد توكل‌كنندگان را؛ پس يارى ايشان می‌كند و هدايت ايشان می‌نمايد به صلاح و ببايد دانست كه حقيقت توكل آنست كه از غير حق نترسد و جز بدو اميدوار نباشد. (منهج الصادقین، تفسیر فارسی قرن دهم)

معنای توکل این نیست که انسان به بهانه اعتماد به خدای تعالی اسباب ظاهری را هیچ‌کاره و لغو بشمارد، بلکه معنایش این است که اعتماد قطعی به اسباب نداشته باشد، و بداند آنچه از اسباب ظاهری، به‌عنوان علت برای انسان آشکار می‌گردد، نمونه‌ای بیش نیست و چه بسا اسباب دیگری وجود دارد که انسان از آن آگاهی ندارد، بلکه علت اصلی خداست و به اراده خداوند، مجموعه این سبب‌ها فراهم شده است. آیت الله جعفر سبحانی می‌گوید: «مقصود از توكل، واگذارى كارها به خدا است البته نه به اين معنا كه جهان اسباب و مسببات را ناديده بگيريم و پيوسته در انتظار اين باشيم كه دستى از غيب بيرون آيد، و كارى را صورت دهد»

صابران

خداوند کسانی را که صابر هستند و در مقابل مصایب و کفار، ایمان و تلاش خود را از دست نمی‌دهند دوست دارد. ابن عبّاس گفته است: صبر در قرآن بر سه گونه است: صبر بر اداى واجبات و آن را سيصد درجه است، و صبر بر محرّمات و آن را ششصد درجه است و ديگر صبر در مصيبت به هنگام نخستين صدمه و آن را نهصد درجه است. در روایت آمده است که پیامبر(ص) از خداوند یقینی می‌خواهد كه بدان مصيبت‌هاى دنيا بر او آسان شود.

دادگران (مقسطین)

در قرآن سه بار جمله ﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ؛ خدا دادگران را دوست مى‌دارد.﴾آمده است.

عدل و قسط كه در برابر ظلم و جور به كار مى‌روند، از مسائل مهم و حياتى است كه قرآن روى آنها زياد تكيه كرده است. در قرآن آمده است که خداوند انبیا را فرستاده است تا مردم به عدالت رفتار کنند.