رسوا نشدن در قیامت در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}«ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟{{پایان سوال}} | {{سوال}}«ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند. | {{پاسخ}}وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ در آیه ۱۹۴ [[سوره آل‌عمران]]: {{قرآن|رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ|ترجمه=پروردگارا، و آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده‌اى به ما عطا كن، و ما را روز رستاخيز رسوا مگردان، زيرا تو وعده‌ات را خلاف نمى‌كنى.|سوره=آل عمران|آیه=۱۹۴}} دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند. | ||
واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب‌خواری، سرقت، غیبت و دروغ و... باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد. | |||
خداوند در رابطه با کفر و [[مستکبران]] می‌فرماید: {{قرآن|ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ|ترجمه=سپس روز قيامت آنان را رسوا مى‌كند.|سوره=نحل|آیه=۲۷}} | |||
رسوایی در آخرت به معنای این است که انسان در آخرت گرفتار جهنم و عذاب آن شود.{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۶
سؤال
«ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟
وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: ﴿رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ؛ پروردگارا، و آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده‌اى به ما عطا كن، و ما را روز رستاخيز رسوا مگردان، زيرا تو وعده‌ات را خلاف نمى‌كنى.﴾(آل عمران:۱۹۴) دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند.
واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.[۱] اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب‌خواری، سرقت، غیبت و دروغ و... باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد.
خداوند در رابطه با کفر و مستکبران می‌فرماید: ﴿ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ؛ سپس روز قيامت آنان را رسوا مى‌كند.﴾(نحل:۲۷)
رسوایی در آخرت به معنای این است که انسان در آخرت گرفتار جهنم و عذاب آن شود.
منابع
- ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.