ماه رجب: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۹: خط ۳۹:
شب جمعه اول ماه رجب را ليلة الرغائب مى‌گويند و از براى آن عملى [نقل كرده‌اند]  
شب جمعه اول ماه رجب را ليلة الرغائب مى‌گويند و از براى آن عملى [نقل كرده‌اند]  


از حضرت رسول صلى الله عليه و آله وارد شده با فضيلت بسيار كه سيد در اقبال و علامه در اجازه بنى زهره نقل كرده‌اند از جمله فضيلت او آنكه گناهان بسيار به سبب او آمرزيده شود و آنكه هر كه اين نماز را بگزارد چون شب اول قبر او شود حق تعالى بفرستد ثواب اين نماز را به سوى او به نيكوتر صورتى با روى گشاده و درخشان و زبان فصيح پس با وى گويد اى حبيب من بشارت باد تو را كه نجات يافتى از هر شدت و سختى گويد تو كيستى به خدا سوگند كه من رويى بهتر از روى تو نديدم و كلامى شيرين‌تر از كلام تو نشنيده‌ام و بويى بهتر از بوى تو نبوييدم گويد من ثواب آن نمازم كه در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردى آمدم امشب به نزد تو تا حق تو را ادا كنم و مونس تنهايى تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دميده شود من سايه بر سر تو خواهم افكند در عرصه قيامت پس خوشحال باش كه خير از تو معدوم نخواهد شد هرگز و كيفيت آن چنان است كه (: روز پنجشنبه اول آن ماه را روزه مى‌دارى چون شب جمعه داخل شود ما بين نماز مغرب و عشاء دوازده ركعت نماز مى‌گزارى هر دو ركعت به يك سلام و در هر ركعت از آن يك مرتبه حمد و سه مرتبه إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ و دوازده مرتبه قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ مى‌خوانى و چون فارغ شدى از نماز هفتاد مرتبه مى‌گويى
از حضرت رسول ص وارد شده با فضيلت بسيار كه سيد در اقبال و علامه در اجازه بنى زهره نقل كرده‌اند از جمله فضيلت او آنكه گناهان بسيار به سبب او آمرزيده شود و آنكه هر كه اين نماز را بگزارد چون شب اول قبر او شود حق تعالى بفرستد ثواب اين نماز را به سوى او به نيكوتر صورتى با روى گشاده و درخشان و زبان فصيح پس با وى گويد اى حبيب من بشارت باد تو را كه نجات يافتى از هر شدت و سختى گويد تو كيستى به خدا سوگند كه من رويى بهتر از روى تو نديدم و كلامى شيرين‌تر از كلام تو نشنيده‌ام و بويى بهتر از بوى تو نبوييدم گويد من ثواب آن نمازم كه در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردى آمدم امشب به نزد تو تا حق تو را ادا كنم و مونس تنهايى تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دميده شود من سايه بر سر تو خواهم افكند در عرصه قيامت پس خوشحال باش كه خير از تو معدوم نخواهد شد هرگز و كيفيت آن چنان است كه (: روز پنجشنبه اول آن ماه را روزه مى‌دارى چون شب جمعه داخل شود ما بين نماز مغرب و عشاء دوازده ركعت نماز مى‌گزارى هر دو ركعت به يك سلام و در هر ركعت از آن يك مرتبه حمد و سه مرتبه إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ و دوازده مرتبه قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ مى‌خوانى و چون فارغ شدى از نماز هفتاد مرتبه مى‌گويى


اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ اَلنَّبِيِّ اَلْأُمِّيِّ وَ عَلَى آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ ] پس به سجده مى‌روى و هفتاد مرتبه مى‌گويى
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ اَلنَّبِيِّ اَلْأُمِّيِّ وَ عَلَى آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ ] پس به سجده مى‌روى و هفتاد مرتبه مى‌گويى
خط ۴۷: خط ۴۷:
رَبِّ اِغْفِرْ وَ اِرْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّكَ أَنْتَ اَلْعَلِيُّ اَلْأَعْظَمُ پس باز به سجده مى‌روى و هفتاد مرتبه مى‌گويى
رَبِّ اِغْفِرْ وَ اِرْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّكَ أَنْتَ اَلْعَلِيُّ اَلْأَعْظَمُ پس باز به سجده مى‌روى و هفتاد مرتبه مى‌گويى


سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ اَلرُّوحِ پس حاجت خود را مى‌طلبى كه إن شاء الله برآورده خواهد شد) و بدان نيز كه در ماه رجب زيارت حضرت امام رضا عليه السلام مندوب است و اختصاصى دارد [18]چنانچه عمره در اين ماه فضيلت دارد و روايت شده كه تالى حج است در فضيلت و منقول است كه: جناب علي بن الحسين عليهما السلام معتمر شده بود در ماه رجب و شبانه روز نماز در نزد كعبه مى‌گزاشت و پيوسته در سجده بود در شب و روز و اين ذكر از آن حضرت شنيده مى‌شد كه در سجده مى‌گفت
سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ اَلرُّوحِ پس حاجت خود را مى‌طلبى كه إن شاء الله برآورده خواهد شد) و بدان نيز كه در ماه رجب زيارت حضرت امام رضا عليه السلام مندوب است و اختصاصى دارد چنانچه عمره در اين ماه فضيلت دارد و روايت شده كه تالى حج است در فضيلت و منقول است كه: جناب علي بن الحسين عليهما السلام معتمر شده بود در ماه رجب و شبانه روز نماز در نزد كعبه مى‌گزاشت و پيوسته در سجده بود در شب و روز و اين ذكر از آن حضرت شنيده مى‌شد كه در سجده مى‌گفت


عَظُمَ اَلذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ اَلْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ<ref>قمی، شیخ عباس،‌ کلیات مفاتیح الجنان، اسوه،‌ ص۱۳۹.</ref>
عَظُمَ اَلذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ اَلْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ<ref>قمی، شیخ عباس،‌ کلیات مفاتیح الجنان، اسوه،‌ ص۱۳۹.</ref>