عزاداری برای امام حسین(ع) و آیه ۱۴۵ آلعمران: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
خط ۹: | خط ۸: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آیه ۱۴۵ سوره آل عمران در تضاد با عزاداری نیست. این آیه دلالت بر این دارد که مرگ حق است و در زمان خودش محقق میشود. اما عزاداری اعتراض به این نیست که چرا مرگ تحقق پیدا کرده است، بلکه نوعی ابراز اندوه و ناراحتی برای بازماندگان است. بخصوص آنکه امام حسین(ع) با آن وضع فجیع شهید شد و همین سبب | آیه ۱۴۵ سوره آل عمران در تضاد با عزاداری نیست. این آیه دلالت بر این دارد که مرگ حق است و در زمان خودش محقق میشود. اما عزاداری اعتراض به این نیست که چرا مرگ تحقق پیدا کرده است، بلکه نوعی ابراز اندوه و ناراحتی برای بازماندگان است. بخصوص آنکه امام حسین(ع) با آن وضع فجیع شهید شد و همین سبب میشود عزاداری برای آن حضرت بسیار گستردهتر و ماندگار تر شود. برای عزاداری امام حسین(ع) روایات زیادی آمده است و از آیاتی از قرآن هم میتوان برداشتهایی کرد که اصل عزاداری اشکالی ندارد. | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
آيه ۱۴۵ [[سوره آلعمران]] تعريضى است به كسانى كه در باره كشتهشدگان در راه خدا میگفتند اگر به جنگ نرفته بودند نمیمردند. و همچنين تعريض به كسانى است كه گفته بودند اگر اختيار رهبرى جنگ به دست ما بود اين افراد كشته نمیشدند. | آيه ۱۴۵ [[سوره آلعمران]] تعريضى است به كسانى كه در باره كشتهشدگان در راه خدا میگفتند اگر به جنگ نرفته بودند نمیمردند. و همچنين تعريض به كسانى است كه گفته بودند اگر اختيار رهبرى جنگ به دست ما بود اين افراد كشته نمیشدند. | ||
برخی دیگر این آیه را درباره جنگ | برخی دیگر این آیه را درباره [[جنگ اُحد]] میدانند و زمانی که شایعه شده بود [[پیامبر اکرم(ص)]] کشته شده است. در آیه قبلی میگوید اگر محمد(ص) کشته شود شما از عقیده خود برمیگردید. و در این آیه درباره تحقق مرگ حرف میزند. | ||
«شايعه بى اساس شهادت پيامبر در احد عده زيادى از مسلمانان را به وحشت افكند تا آنجا كه از ميدان جنگ فرار كردند و حتى بعضى میخواستند از اسلام هم برگردند، در آيه فوق مجددا براى تنبيه و بيدارى اين دسته میفرمايد: مرگ بدست خدا و فرمان او است و براى هر كس اجلى مقرر شده است كه نمیتواند از آن فرار كند، بنا بر اين اگر پيامبر در اين ميدان شربت شهادت مینوشيد چيزى جز انجام يافتن يك سنت الهى نبود با اين حال نبايد مسلمانان از آن وحشت كنند و دست از ادامه مبارزه بردارند.»<ref>تفسير نمونه، ج۳، ص: ۱۱۸</ref> | «شايعه بى اساس شهادت پيامبر در احد عده زيادى از مسلمانان را به وحشت افكند تا آنجا كه از ميدان جنگ فرار كردند و حتى بعضى میخواستند از اسلام هم برگردند، در آيه فوق مجددا براى تنبيه و بيدارى اين دسته میفرمايد: مرگ بدست خدا و فرمان او است و براى هر كس اجلى مقرر شده است كه نمیتواند از آن فرار كند، بنا بر اين اگر پيامبر در اين ميدان شربت شهادت مینوشيد چيزى جز انجام يافتن يك سنت الهى نبود با اين حال نبايد مسلمانان از آن وحشت كنند و دست از ادامه مبارزه بردارند.»<ref>تفسير نمونه، ج۳، ص: ۱۱۸</ref> | ||
خط ۳۴: | خط ۳۳: | ||
۳. {{قرآن|قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ|ترجمه=بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى در باره خويشاوندان.»|سوره=شوری|آیه=۲۳}} پر واضح است که یکی از مصادیق مودت و محبت نسبت به اهل بیت پیامبر در این زمان همانا برگزاری مراسماتی در ایام ولادت و شهادت آن خاندان است که طی آن مسلمانان با آشنا شدن با سیره و سخنان و نیز گریه بر مصایبشان مودت و محبتشان به اهلبیت پیامبر فراهم میشود. | ۳. {{قرآن|قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ|ترجمه=بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى در باره خويشاوندان.»|سوره=شوری|آیه=۲۳}} پر واضح است که یکی از مصادیق مودت و محبت نسبت به اهل بیت پیامبر در این زمان همانا برگزاری مراسماتی در ایام ولادت و شهادت آن خاندان است که طی آن مسلمانان با آشنا شدن با سیره و سخنان و نیز گریه بر مصایبشان مودت و محبتشان به اهلبیت پیامبر فراهم میشود. | ||
روایات فراوانی از کتب شیعه و اهل سنت بر فضیلت عزاداری بر | روایات فراوانی از کتب شیعه و اهل سنت بر فضیلت عزاداری بر سیدالشهدا(ع) داریم که به دو روایت یکی از اهل سنت و یکی از شیعه اکتفا میشود: ۱. [[احمد بن حنبل]] در کتاب فضائل الصحابه به سند صحیح از امام حسین(ع) نقل میکند که هر کس برای ما قطره اشکی بریزد خداوند بهشت را جایگاهش قرار میدهد<ref>ابن حنبل، احمد، فضائل الصحابه، مکه، طبع دارالعلم، اول، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۷۶.</ref>. ۲. [[امام صادق(ع)]] میفرمایند: خدایا... و بر آن چشمهایی که از سر ترحم بر ما اشکهایشان روا شد رحم کن و بر آن دلهایی که بی تاب شدند و به حال ما سوختند رحم نما و بر شیونهایی که بر ما بلند گردیدند ترحم کن<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی(۱۵ جلدی)، قم دارالحدیث، ۱۴۳۰ق، ج۹، ص۹۰۱.</ref>. | ||
با توجه به آنچه گفته شد عزاداری بر خاندان اهل بیت نه تنها مجاز بلکه دارای اجر فراوان است. البته این که برخی از انواع عزاداری دارای اشکالاتی است جای خود دارد ولی اصل عزاداری حتی به شیوهی رایج بین مردم از قبیل گریه و سینهزنی و لباس مشکی پوشیدن مصداق عزاداری بوده و دارای اجر و ثواب زیاد است. | با توجه به آنچه گفته شد عزاداری بر خاندان اهل بیت نه تنها مجاز بلکه دارای اجر فراوان است. البته این که برخی از انواع عزاداری دارای اشکالاتی است جای خود دارد ولی اصل عزاداری حتی به شیوهی رایج بین مردم از قبیل گریه و سینهزنی و لباس مشکی پوشیدن مصداق عزاداری بوده و دارای اجر و ثواب زیاد است. | ||
به لحاظ تاریخی هم از فردای واقعهی دلخراش عاشورا عزاداری در کنار اجساد شهدای کربلا انجام گرفت و پس از آن در کوفه و شام چنانکه در تاریخ طبری(م۳۱۰ق) آمده اهل بیت پیامبر پس از تمام شدن مجلس یزید سه روز بر امام حسین(ع) نوحه سرایی و عزاداری نمودند<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، بیروت، الاعلمی، ج۴، صلی الله علیه و اله و سلّم ۳۵۳.</ref> ادامه پیدا کرد و در دولت آل بویه(۳۲۲ق-۴۴۸ق) به جهت روی کار آمدن حکومتی شیعی شکل | به لحاظ تاریخی هم از فردای واقعهی دلخراش عاشورا عزاداری در کنار اجساد شهدای کربلا انجام گرفت و پس از آن در کوفه و شام چنانکه در تاریخ طبری(م۳۱۰ق) آمده اهل بیت پیامبر پس از تمام شدن مجلس یزید سه روز بر امام حسین(ع) نوحه سرایی و عزاداری نمودند<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، بیروت، الاعلمی، ج۴، صلی الله علیه و اله و سلّم ۳۵۳.</ref> ادامه پیدا کرد و در دولت آل بویه(۳۲۲ق-۴۴۸ق) به جهت روی کار آمدن حکومتی شیعی شکل رسمیتری به خود گرفت. در الکامل ابن اثیر(م۶۳۰ق) آمده در دهم محرم سال ۲۵۲ق به دستور معزالدوله دیلمی مردم مغازهها را بسته و بازار را تعطیل کردند و در خیابانها به عزاداری پرداختند<ref>هم چنین رک: سیر- تاریخی- عزاداری/ www.hawzah.net/fa/Magazine/View/۴۱۸۰/۴۱۹۲/۲۶۶۰۲</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== |