برابری زن و مرد در خطابهای قرآن: تفاوت میان نسخهها
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
یکی از پرسشها و ابهامهایی که فروان مورد توجه قرار میگیرد و برداشتهای نادرستی را، خصوصاً برای خانمهای متدین و علاقهمند به ارزشهای دینی، ایجاد میکند و همین برداشتها در بسیاری از مواقع، دستآویز بدخواهان و کجاندیشان برای نکوهش اسلام و معرفی آن به عنوان یک دین زنستیز و نامهربان با جنس زن، میشود، این است که ظاهراً خطابات قرآن در بسیاری از موارد، متوجه مردان است و گویی اصلاً زنان را به حساب نیاورده و برای آنها ارزشی قائل نشده است و زنان را طفیل وجود مردان در نظر گرفته است! استفاده مکرر قرآن از ضمایر و کلمات مخصوص مذکر به عنوان یکی از دلائل برجسته بر این مدعا بیان شده است؛ مثلاً گفتهاند: در هیچکجا خطاب «{{عربی|یا ایتها اللاتی آمنن}}» نیامده است و همه جا گفته شده: «{{عربی|یا ایها الذین آمنوا}}»؛ یا در جریان بازگویی قصه {{حضرت مریم (س)]] در سوره تحریم آمده است: «{{عربی|وَصَدَّقَتْ بِکَلِمَاتِ رَبِّهَا وَکُتُبِهِ وَکَانَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ}}»؛<ref>(تحریم: ۱۲)</ref> (کلمات و کتابهای پروردگارش را تصدیق کرد و از فرمانبرداران (خداوند) بود" و این در حالی است که باید گفته میشد: {{عربی|وَ کانَتْ مِنَ القانِتات!}} و نظائر بیشمار دیگر… | یکی از پرسشها و ابهامهایی که فروان مورد توجه قرار میگیرد و برداشتهای نادرستی را، خصوصاً برای خانمهای متدین و علاقهمند به ارزشهای دینی، ایجاد میکند و همین برداشتها در بسیاری از مواقع، دستآویز بدخواهان و کجاندیشان برای نکوهش اسلام و معرفی آن به عنوان یک دین زنستیز و نامهربان با جنس زن، میشود، این است که ظاهراً خطابات قرآن در بسیاری از موارد، متوجه مردان است و گویی اصلاً زنان را به حساب نیاورده و برای آنها ارزشی قائل نشده است و زنان را طفیل وجود مردان در نظر گرفته است! استفاده مکرر قرآن از ضمایر و کلمات مخصوص مذکر به عنوان یکی از دلائل برجسته بر این مدعا بیان شده است؛ مثلاً گفتهاند: در هیچکجا خطاب «{{عربی|یا ایتها اللاتی آمنن}}» نیامده است و همه جا گفته شده: «{{عربی|یا ایها الذین آمنوا}}»؛ یا در جریان بازگویی قصه {{حضرت مریم (س)]] در سوره تحریم آمده است: «{{عربی|وَصَدَّقَتْ بِکَلِمَاتِ رَبِّهَا وَکُتُبِهِ وَکَانَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ}}»؛<ref>(تحریم: ۱۲)</ref> (کلمات و کتابهای پروردگارش را تصدیق کرد و از فرمانبرداران (خداوند) بود" و این در حالی است که باید گفته میشد: {{عربی|وَ کانَتْ مِنَ القانِتات!}} و نظائر بیشمار دیگر… | ||
==قرآن سخنی عربی و فصیح== | ==کلام قرآن سخنی عربی و فصیح== | ||
چنانکه ذکر شد این برداشت ناصحیح از ظواهر قرآن ناشی از ناآشنا بودن با قواعد زبان عربی است؛ در زبان عربی وقتی بخواهند جمعی، که همه از زنان هستند، را مخاطب قرار دهند از ضمایر و اسمهای اشاره و دیگر خطابهای مؤنث استفاده میکنند، اما اگر جمع مورد نظر، همه مرد باشند یا مردان و زنان همه با هم مورد خطاب قرار گیرند، از ضمایر و خطابات مذکر استفاده میشود؛ بنابراین در اکثر مواردی که در قرآن از خطابات مذکر استفاده شده است، زنان و مردان همه با هم مورد نظر بودهاند؛ مگر مواردی که خطاب، مخصوص مردان باشد؛ بنابر این خطاب «{{عربی|یاایها الذین آمنوا}}» در اکثر موارد، همهٔ اهل ایمان، اعم از مرد و زن، را مخاطب قرار داده است؛ کلماتی مانند: {{عربی|المؤمنین، الصالحین، المستغفرین، الحامدون}}، و … هم شامل مردان است و هم شامل زنان. | چنانکه ذکر شد این برداشت ناصحیح از ظواهر قرآن ناشی از ناآشنا بودن با قواعد زبان عربی است؛ در زبان عربی وقتی بخواهند جمعی، که همه از زنان هستند، را مخاطب قرار دهند از ضمایر و اسمهای اشاره و دیگر خطابهای مؤنث استفاده میکنند، اما اگر جمع مورد نظر، همه مرد باشند یا مردان و زنان همه با هم مورد خطاب قرار گیرند، از ضمایر و خطابات مذکر استفاده میشود؛ بنابراین در اکثر مواردی که در قرآن از خطابات مذکر استفاده شده است، زنان و مردان همه با هم مورد نظر بودهاند؛ مگر مواردی که خطاب، مخصوص مردان باشد؛ بنابر این خطاب «{{عربی|یاایها الذین آمنوا}}» در اکثر موارد، همهٔ اهل ایمان، اعم از مرد و زن، را مخاطب قرار داده است؛ کلماتی مانند: {{عربی|المؤمنین، الصالحین، المستغفرین، الحامدون}}، و … هم شامل مردان است و هم شامل زنان. |