رسوا نشدن در قیامت در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}} «ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟{{پایان سوال}}
در یکی از آیات قرآنی به صورت دعا آمده است: «ربنا لا تخزنا یوم القیامه.» یعنی: «خدایا مرا در روز قیامت شرمنده مساز.» چه باید کرد تا مصداق این دعایی قرآنی شد. ؟
{{پاسخ}}وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ در آیه ۱۹۴ [[سوره آل‌عمران]]: {{قرآن|رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَیٰ رُسُلِکَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ إِنَّکَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ|ترجمه=پروردگارا، و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‌ای به ما عطا کن، و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو وعده‌ات را خلاف نمی‌کنی.|سوره=آل عمران|آیه=۱۹۴}} دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند.
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
واژه‌شناسی در قرآن کریم بسیار مهمّ است. واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است،}}<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> در سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۹۲ آمده است: {{قرآن|ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته}} پروردگارا! هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش‌افکنی، او را خوار و رسوا ساخته‌ای و از رحمتت دور نمودی، پس خوار و رسوا شدن، در آخرت به معنای اهل جهنم شدن است. معلوم است که انسان بی جهت جهنمی نمی‌شود، بلکه نتیجهٔ سیرهٔ علمی و عملی فرد، جهنمی شدن است.


اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب خوری، سرقت، غیبت و دروغ ووو باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد. خداوند تبارک و تعالی در رابطه با کفر می‌فرماید: {{قرآن|ثم یوم القیامه یخزیهم و یقول این شرکائی الذین کنتم تشاقون فیهم قال الذین اوتوا العلم ان الخزی الیوم و السوء علی الکافرین.<ref>سوره نحل، آیهٔ ۲۷.</ref> سپس روز قیامت خدا آن‌ها را رسوا می‌سازد و می‌گوید: شریکانی که شما برای من ساختید و به خاطر آن‌ها با دیگران دشمنی می‌کردید، کجا هستند؟! (در این هنگام) کسانی که به آن‌ها علم داده شد؛ می‌گویند: رسوایی و بدبختی، امروز بر کافران است و در مورد فسق و گناه می‌فرماید: {{قرآن|و لیخزی الفاسقین}}.<ref>سوره حشر، آیه ۵.</ref> برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!، بهشتی یا جهنمی شدن هر کسی وابسته به عمل او است، به عنوان مثال در سورهٔ زلزال آیهٔ ۷ و ۸ می‌فرماید: {{قرآن|فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره}}پس هر کس به اندازهٔ سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده باشد، (نتیجه و پاداش) آن را می‌بیند و هر کس به اندازهٔ ذره ای کار بد کرده باشد، (نتیجه و کیفر) آن را می‌بیند.
واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب‌خواری، سرقت، غیبت و دروغ و… باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد.


با توجه به مطالب یاد شده، معلوم شد که رسوایی آخرت وابسته به عمل خود شخص است که در دنیا انجام می‌دهد، اگر کار خوب و نیک‌انجام دهد، اهل بهشت می‌شود و از رسوایی آخرت نجات پیدا می‌کند و اگر کار بد و اعمالی که بر خلاف مقررات الهی است، انجام دهد، اهل جهنم می‌شود و رسوا می‌گردد.
خداوند در رابطه با کفر و [[مستکبران]] می‌فرماید: {{قرآن|ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ|ترجمه=سپس روز قیامت آنان را رسوا می‌کند.|سوره=نحل|آیه=۲۷}}
 
رسوایی در آخرت به معنای این است که انسان در آخرت گرفتار جهنم و عذاب آن شود. در جای دیگر قرآن هم این دعا آمده است که از زبان [[حضرت ابراهیم(ع)]] گفته می‌شود: {{قرآن|وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ|ترجمه=و روزى كه [مردم‌] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن|سوره=شعراء|آیه=۸۷}}


خلاصه انجام واجبات الهی که قرب فرائض نام دارد و انجام مستحبّات الهی که به قرب نوافل معروف است و هم چنین ترک محرمات و مکروهات الهی، که دستاورد آن جلب رضایت الهی، اخلاق قرآنی، خدمت رسانی، توجّه به حقّ الله و حقّ النّاس است، باعث نجات و دور ماندن از رسوایی سرای دیگر می شودو هیچ خزی و رسوایی بزرگ‌تر از هلاکت همراه با غضب خدا نیست.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
۱. علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۵۸۳ و ۵۸۴، ناشر: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین قم، چاپ پنجم، سال ۱۳۷۴ شمسی.
۲.
۳. طیب سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۹۱، ناشر: انتشارات اسلام تهران، چاپ دوم، سال ۱۳۷۸.
۴.
۵. ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۸۸، ناشر: دارالکتب الاسلامیه، تهران، سال چاپ ۱۳۷۴ شمسی.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۲: خط ۲۰:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه =
| شناسه =-
| تیترها =
| تیترها =-
| ویرایش =
| ویرایش =-
| لینک‌دهی =
| لینک‌دهی =-
| ناوبری =
| ناوبری =
| نمایه =
| نمایه =
خط ۴۲: خط ۳۰:
| بازبینی =
| بازبینی =
| تکمیل =
| تکمیل =
| اولویت =
| اولویت =ج
| کیفیت =
| کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۹

سؤال
«ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟

وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: ﴿رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَیٰ رُسُلِکَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ إِنَّکَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ؛ پروردگارا، و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‌ای به ما عطا کن، و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو وعده‌ات را خلاف نمی‌کنی.(آل عمران:۱۹۴) دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند.

واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.[۱] اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب‌خواری، سرقت، غیبت و دروغ و… باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد.

خداوند در رابطه با کفر و مستکبران می‌فرماید: ﴿ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ؛ سپس روز قیامت آنان را رسوا می‌کند.(نحل:۲۷)

رسوایی در آخرت به معنای این است که انسان در آخرت گرفتار جهنم و عذاب آن شود. در جای دیگر قرآن هم این دعا آمده است که از زبان حضرت ابراهیم(ع) گفته می‌شود: ﴿وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ؛ و روزى كه [مردم‌] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن(شعراء:۸۷)


منابع

  1. جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.