آیات و روایات درباره حکم ارتداد: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خروج فرد مسلمان از دین اسلام و بازگشت به کفر را ارتداد گویند. قرآن عذاب آخرت را به مرتد وعده داده است؛ اما مجازاتی دنیوی درباره آن بیان نشده است. روایاتی حکم مرتد فطری را اعدام دانسته است. | |||
== ارتداد در قرآن == | |||
[[ارتداد]] در لغت به معنای بازگشتن است و در اصطلاح خروج فرد مسلمان از دین اسلام و بازگشت از ایمان به کفر را گویند.<ref>قرشی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۳، ص۷۹.</ref> | |||
۱. {{قرآن|... وَ مَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ | ۱. {{قرآن|... وَ مَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ |ترجمه=و کسی که از آیینش برگردد و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال نیک (گذشته) او در دنیا و آخرت، بر باد می‌رود؛ و آنان اهل دوزخند؛ و همیشه در آن خواهند بود.|سوره=بقره|آیه=۲۱۷}} | ||
۲. {{قرآن|یا أَیُّهَا | ۲. {{قرآن|یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ …|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید هر کس از شما از آیین خود بازگردد (به خدا زیانی نمی‌رساند) خداوند جمعیتی را می‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند.|سوره=مائده|آیه=۵۴}} | ||
۳. {{قرآن|إِنَّ | ۳. {{قرآن|إِنَّ الَّذینَ ارْتَدُّوا عَلی أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَی الشَّیْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلی لَهُمْ |ترجمه=کسانی که بعد از روشن شدن هدایت برای آنها، پشت به حق کردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهای طولانی فریفته است.|سوره=محمد|آیه=۲۵}} | ||
آیات۸۶ تا ۹۱ سوره آل‌عمران؛ آیه ۱۳۷ سوره نساء و… اهل آتش بودن افرادی را بیان کرده است که پس از ایمان آوردن، کافر شده‌اند. | |||
مجازات مرتد به خاطر ماهیت مجرمانه عمل او و جلوگیری از پیامدهای ارتداد است؛ زیرا پذیرش دین اسلام باید بر اساس منطق باشد، کسی که دین اسلام را رها کند و به سوی آیین‌های دیگری برود، غالباً انگیزه صحیح و درستی ندارد و بازگشت و ارتداد او به خیانت شبیه‌تر است. به تعبیر قرآن، شیطان اعمال زشت افراد مرتد را را در نظرشان زینت داده است.<ref>سوره محمد، آیه۲۵.</ref> آنها زندگی پست دنیا را بر آخرت ترجیح داده‌اند.<ref>سوره نحل، آیه۱۰۷.</ref> | |||
== ارتداد در روایات == | |||
درباره ارتداد و حکم مرتد فطری{{یادداشت|مرتد فطری کسی است که پدر یا مادرش یا هر دو مسلمان باشند و پس از بلوغ از اسلام خارج شده باشد: «نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، تحقیق ابراهیم سلطانی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ق، ج۴۱، ص۶۰۲.»}} روایات فراوانی وارد شده که به برخی از آنها اشاره می‌شود: | |||
۱. علی بن جعفر می‌گوید: از امام موسی بن جعفر درباره مرد مسلمانی که نصرانی شده بود، سؤال کردم؟ امام فرمود: {{متن عربی|يُقْتَلُ وَ لَا يُسْتَتَابُ|ترجمه=چنین کسی کشته می‌شود و توبه او پذیرفته نیست.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۵۷.</ref> | |||
۲. [[امام صادق(ع)]] می‌فرماید: {{متن عربی|ترجمه=هر مرد مسلمانی از میان مسلمانان از دین اسلام برگردد و حضرت محمد و نبوت او را تکذیب کند ریختن خون او برای کسی که ارتداد او را شنیده و فهمیده مباح است و زنش از روزی که وی مرتد شده باید از او جدا شود و به او نباید نزدیک شود و مالش نیز در میان ورثه تقسیم می‌شود.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۷، ص۲۵۷.</ref> | |||
مجازات اعدام برای مرتد فطری در دنیا برای مردان است.<ref>محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق و تصحیح عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۷۰.</ref> زنان مرتد اعدام نمی‌شوند.<ref>نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح عباس قوچانی علی آخوندی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۶۱۱.</ref> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* صادقی فدکی، سیدجعفر، ارتداد؛ بازگشت به تاریکی؛ نگرشی به موضوع ارتداد از نگاه قرآن کریم، قم، مؤسسه بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۸۸ش. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۵۲: | خط ۳۷: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = مسائل اجتماعی در قرآن | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = مسائل جزایی در قرآن | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| ارزیابی کمی = | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰
آیات و روایاتی را که در زمینه حکم مرتد وارد شده است بیان فرمایید؟
خروج فرد مسلمان از دین اسلام و بازگشت به کفر را ارتداد گویند. قرآن عذاب آخرت را به مرتد وعده داده است؛ اما مجازاتی دنیوی درباره آن بیان نشده است. روایاتی حکم مرتد فطری را اعدام دانسته است.
ارتداد در قرآن
ارتداد در لغت به معنای بازگشتن است و در اصطلاح خروج فرد مسلمان از دین اسلام و بازگشت از ایمان به کفر را گویند.[۱]
۱. ﴿... وَ مَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ؛ و کسی که از آیینش برگردد و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال نیک (گذشته) او در دنیا و آخرت، بر باد می‌رود؛ و آنان اهل دوزخند؛ و همیشه در آن خواهند بود.﴾(بقره:۲۱۷)
۲. ﴿یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ …؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید هر کس از شما از آیین خود بازگردد (به خدا زیانی نمی‌رساند) خداوند جمعیتی را می‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند.﴾(مائده:۵۴)
۳. ﴿إِنَّ الَّذینَ ارْتَدُّوا عَلی أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَی الشَّیْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلی لَهُمْ؛ کسانی که بعد از روشن شدن هدایت برای آنها، پشت به حق کردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهای طولانی فریفته است.﴾(محمد:۲۵)
آیات۸۶ تا ۹۱ سوره آل‌عمران؛ آیه ۱۳۷ سوره نساء و… اهل آتش بودن افرادی را بیان کرده است که پس از ایمان آوردن، کافر شده‌اند.
مجازات مرتد به خاطر ماهیت مجرمانه عمل او و جلوگیری از پیامدهای ارتداد است؛ زیرا پذیرش دین اسلام باید بر اساس منطق باشد، کسی که دین اسلام را رها کند و به سوی آیین‌های دیگری برود، غالباً انگیزه صحیح و درستی ندارد و بازگشت و ارتداد او به خیانت شبیه‌تر است. به تعبیر قرآن، شیطان اعمال زشت افراد مرتد را را در نظرشان زینت داده است.[۲] آنها زندگی پست دنیا را بر آخرت ترجیح داده‌اند.[۳]
ارتداد در روایات
درباره ارتداد و حکم مرتد فطری[یادداشت ۱] روایات فراوانی وارد شده که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
۱. علی بن جعفر می‌گوید: از امام موسی بن جعفر درباره مرد مسلمانی که نصرانی شده بود، سؤال کردم؟ امام فرمود: «يُقْتَلُ وَ لَا يُسْتَتَابُ؛ چنین کسی کشته می‌شود و توبه او پذیرفته نیست.»[۴]
۲. امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر مرد مسلمانی از میان مسلمانان از دین اسلام برگردد و حضرت محمد و نبوت او را تکذیب کند ریختن خون او برای کسی که ارتداد او را شنیده و فهمیده مباح است و زنش از روزی که وی مرتد شده باید از او جدا شود و به او نباید نزدیک شود و مالش نیز در میان ورثه تقسیم می‌شود.»[۵]
مجازات اعدام برای مرتد فطری در دنیا برای مردان است.[۶] زنان مرتد اعدام نمی‌شوند.[۷]
مطالعه بیشتر
- صادقی فدکی، سیدجعفر، ارتداد؛ بازگشت به تاریکی؛ نگرشی به موضوع ارتداد از نگاه قرآن کریم، قم، مؤسسه بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۸۸ش.
منابع
- ↑ قرشی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۳، ص۷۹.
- ↑ سوره محمد، آیه۲۵.
- ↑ سوره نحل، آیه۱۰۷.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۵۷.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۷، ص۲۵۷.
- ↑ محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق و تصحیح عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۷۰.
- ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح عباس قوچانی علی آخوندی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۶۱۱.
- ↑ مرتد فطری کسی است که پدر یا مادرش یا هر دو مسلمان باشند و پس از بلوغ از اسلام خارج شده باشد: «نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، تحقیق ابراهیم سلطانی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ق، ج۴۱، ص۶۰۲.»