دعاهایی که گنج خوانده شدند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا دعای گنج‌العرش، معتبر و دارای سند است؟
آیا دعای گنج‌العرش، معتبر و دارای سند است؟

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۶

سؤال

آیا دعای گنج‌العرش، معتبر و دارای سند است؟

دعای گنج العرش دعایی که بیشتر مشتمل بر تهلیل (لا اله الا الله) و تسبیح (سبحان‌الله) است. این دعا در منابع روایی و دعایی قدیمی وجود ندارد. دعاها و ذکرهایی دیگری در روایات و کتاب‌های دعا وارد شده‌ که آن‌ها را گنج دانسته‌اند. از جمله این آیات و دعاها؛ آیةالکرسی، سوره حمد، دعای یستشیر است.

محتوای دعای گنج‌العرش

دعایی گنج‌العرش در برخی کتاب‌های دعای متأخر نقل شده و شامل بر تهلیل (لا اله الا الله) و تسبیح (سبحان‌الله) و اسامی و صفات خداوند است. این دعا در مجموعه‌های حدیثی قدیمی وجود ندارد.

دعاهایی که گنجِ عرش، خوانده شده‌اند

دعاها، آیات و ذکرهایی در منابع وجود دارد که با تعبیر گنج از آن‌ها یاد شده است:

  • دعای یستشیر[۱] در مهج‌الدعوات روایت مفصلی نقل شده که در آن از این دعا به «کنز من کنوز العرش» تعبیر شده است[۲] و نیز درباره دعای «یا من اظهر الجمیل» که در روایات متعددی سفارش به خواندن آن شده است عبارت «کلماتی از گنج‌های عرش» آمده ‌است.[۳]
  • ذکر شریف «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» نیز این عبارت در بعضی از نسخ کتاب آمالی صدوق[۶] و نیز در کنزالعمال دیده می‌شود.[۷]

ایرادهای دعای گنج‌العرش

دعای مورد سؤال هم از اشتباهات نحوی آن و هم از چینش کلمات و جملات و نحوه شروع و ختم آن، روشن است که از ناحیه معصومین(ع) صادر نشده ‌است. بنابراین هر متن عربی را نباید به حساب روایت یا دعا آورد و دعای گنج‌العرش از جمله آنها است. هرچند ممکن است محتوای متن عربی قابل استفاده باشد و دچار مشکل نباشد ولی مهم و مشکل آن است که ولو یک متن سنگین و متقن باشد، اگر از معصوم صادر نشده است، نباید به آنها نسبت داد.


منابع

  1. عباس، قمی، مفاتیح الجنان.
  2. ابن طاووس، سید رضی‌الدین، مهج الدعوات، به نقل بحارالانوار، ج۸۶، ص۳۳۰.
  3. حلّی، ابن فهد، عده الداعی، ص۳۱۶، مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۹۸.
  4. بحارالانوار، همان، ج۸۶، ص۱۲۵، حر عاملی، جواهر السنیه، ص۱۴۳.
  5. بحارالانوار، همان، ج۸۹، ص۲۲۷، از تفسیر امام عسکری (ع).
  6. صدوق، محمد بن علی بن بابویه، آمالی، ص۳۲۴؛ بحارالانوار، ج۹۰، ص۱۸۶ از آن.
  7. متّقی هندی، کنزالعمال، ج۲، ص۴۹۷، ح۴۵۸۹.