دعاهایی که گنج خوانده شدند: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }} | |||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا دعای گنجالعرش، معتبر و دارای سند است؟ | آیا دعای گنجالعرش، معتبر و دارای سند است؟ |
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۶
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
آیا دعای گنجالعرش، معتبر و دارای سند است؟
دعای گنج العرش دعایی که بیشتر مشتمل بر تهلیل (لا اله الا الله) و تسبیح (سبحانالله) است. این دعا در منابع روایی و دعایی قدیمی وجود ندارد. دعاها و ذکرهایی دیگری در روایات و کتابهای دعا وارد شده که آنها را گنج دانستهاند. از جمله این آیات و دعاها؛ آیةالکرسی، سوره حمد، دعای یستشیر است.
محتوای دعای گنجالعرش
دعایی گنجالعرش در برخی کتابهای دعای متأخر نقل شده و شامل بر تهلیل (لا اله الا الله) و تسبیح (سبحانالله) و اسامی و صفات خداوند است. این دعا در مجموعههای حدیثی قدیمی وجود ندارد.
دعاهایی که گنجِ عرش، خوانده شدهاند
دعاها، آیات و ذکرهایی در منابع وجود دارد که با تعبیر گنج از آنها یاد شده است:
- دعای یستشیر[۱] در مهجالدعوات روایت مفصلی نقل شده که در آن از این دعا به «کنز من کنوز العرش» تعبیر شده است[۲] و نیز درباره دعای «یا من اظهر الجمیل» که در روایات متعددی سفارش به خواندن آن شده است عبارت «کلماتی از گنجهای عرش» آمده است.[۳]
- در شأن سوره فاتحه الکتاب، آیه الکرسی و ختمهای سوره بقره آمده است که این آیات گنجهای (پنهان در) زیر عرش پروردگار متعالاند؛[۴] به ویژه درباره سوره حمد فرمودهاند: این سوره برترین گنج (پنهان در) زیر عرش است.[۵]
- ذکر شریف «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» نیز این عبارت در بعضی از نسخ کتاب آمالی صدوق[۶] و نیز در کنزالعمال دیده میشود.[۷]
ایرادهای دعای گنجالعرش
دعای مورد سؤال هم از اشتباهات نحوی آن و هم از چینش کلمات و جملات و نحوه شروع و ختم آن، روشن است که از ناحیه معصومین(ع) صادر نشده است. بنابراین هر متن عربی را نباید به حساب روایت یا دعا آورد و دعای گنجالعرش از جمله آنها است. هرچند ممکن است محتوای متن عربی قابل استفاده باشد و دچار مشکل نباشد ولی مهم و مشکل آن است که ولو یک متن سنگین و متقن باشد، اگر از معصوم صادر نشده است، نباید به آنها نسبت داد.
منابع
- ↑ عباس، قمی، مفاتیح الجنان.
- ↑ ابن طاووس، سید رضیالدین، مهج الدعوات، به نقل بحارالانوار، ج۸۶، ص۳۳۰.
- ↑ حلّی، ابن فهد، عده الداعی، ص۳۱۶، مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۹۸.
- ↑ بحارالانوار، همان، ج۸۶، ص۱۲۵، حر عاملی، جواهر السنیه، ص۱۴۳.
- ↑ بحارالانوار، همان، ج۸۹، ص۲۲۷، از تفسیر امام عسکری (ع).
- ↑ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، آمالی، ص۳۲۴؛ بحارالانوار، ج۹۰، ص۱۸۶ از آن.
- ↑ متّقی هندی، کنزالعمال، ج۲، ص۴۹۷، ح۴۵۸۹.