کسانی که خداوند دوست می‌دارد: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</ref> | </ref> | ||
مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر می‌دانند.<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> [[غزالی]] از بزرگترین عالمان اسلام می‌گوید: «توكل از مقامات مقربان است و اعتماد دل است بر خدای.»<ref>کیمای سعادت، به نقل از شرح مثنوى، شهيدى، سید جعفر، ج۶، ص۳۵۳</ref> | مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر می‌دانند.<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> [[غزالی]] از بزرگترین عالمان اسلام می‌گوید: «توكل از مقامات مقربان است و اعتماد دل است بر خدای.»<ref>کیمای سعادت، به نقل از شرح مثنوى، شهيدى، سید جعفر، ج۶، ص۳۵۳</ref> | ||
[[آیت الله جعفر سبحانی]] معتقد است مقصود از توكل، واگذارى كارها به خداوند است البته نه به اين معنا كه جهان اسباب و مسببات را ناديده بگيريم و پيوسته در انتظار اين باشيم كه دستى از غيب بيرون آيد، و كارى را صورت دهد.<ref>منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۳، ص۴۱۹</ref> | [[آیت الله جعفر سبحانی]] معتقد است مقصود از توكل، واگذارى كارها به خداوند است البته نه به اين معنا كه جهان اسباب و مسببات را ناديده بگيريم و پيوسته در انتظار اين باشيم كه دستى از غيب بيرون آيد، و كارى را صورت دهد.<ref>منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۳، ص۴۱۹</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۴۸: | ||
قرآن سه بار جمله {{قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ|ترجمه=خدا دادگران را دوست مى‌دارد.}}آمده است.<ref>سوره مائده آیه ۴۲، سوره حجرات آیه ۹، سوره ممتحنه آیه ۸.</ref> | قرآن سه بار جمله {{قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ|ترجمه=خدا دادگران را دوست مى‌دارد.}}آمده است.<ref>سوره مائده آیه ۴۲، سوره حجرات آیه ۹، سوره ممتحنه آیه ۸.</ref> | ||
عدل | عدل كه در برابر ظلم و جور به كار مى‌روند، از مسائل مهم و حياتى است كه قرآن روى آنها زياد تكيه كرده است.<ref>منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۱۳، ص۱۶۸</ref> در قرآن آمده است که خداوند انبیا را فرستاده است تا مردم به عدالت رفتار کنند.<ref>سوره حدید آیه ۲۵</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۷
بر اساس قرآن کریم خداوند چه کسانی را دوست دارد؟
خداوند در قرآن، به دوست داشتن افرادی مانند نیکوکاران و پرهیزکاران که دارای صفات پسندیده هستند، اذعان کرده است. خداوند پنج بار در قرآن آورده که محسنین (نیکوکاران) را دوست دارد. متقین (پرهیزکاران) دیگر گروهی هستند که خداوند از محبت خود درباره این گروه صحبت می‌کند. صابران، پاکان، توبه‌کنندگان، دادگران نیز از کسانی هستند که خداوند در قرآن فرموده، آنان را دوست دارد.
احسان‌کنندگان(نیکوکاران)
براساس قرآن، خداوند نیکوکاران را دوست دارد: ﴿وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛ و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.﴾(بقره:۱۹۵)
دوست داشتن این گروه در پنج آیه تکرار شده است:
- آیه ۱۹۵ سوره بقره
- آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران
- آیات ۱۳ و ۹۳ سوره مائده
علامه طباطبایی احسان را انجام دادن هر عملى به بهترین نحو و بدون عیب دانسته که تنها برای خداوند بوده باشد.[۱]
آثارى كه در قرآن براى محبت خداوند به محسنين ذكر شده را در دو بخش دنيوى و اخروى قرار داده‌اند؛ هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، بهره‌مندى از رحمت الهى، برخوردارى از جايگاه والا، پذيرفته شدن عمل، و مصونيت از سرزنش و عقاب از آثار دنیایی احسان است. از جمله آثار اخروى نیز به نعمت‌هاى بهشتى و پاداش بیشتر، اشاره شده است.[۲]
توبه‌کنندگان و پاکان
براساس آیه ۲۲۲ سوره بقره، خداوند توبه‌کنندگان و پاکان را دوست دارد. توبه به معناى برگشتن به سوى خداوند است.[۳] کلمه (توابین) به معنای کسی است که بسیار توبه می‌کند. خداوند هر نوع توبه‌ای را دوست می‌دارد.[۴]
در آیه دیگری آمده که خداوند مطهرین را دوست دارد:﴿زيرا خدا پاكيزگان را دوست دارد.﴾(توبه:۱۰۸) پاکیزگی و طهارت، معنای گسترده‌ای دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی را شامل می‌شود.
اهل تقوا و جهاد
موضوع دوست داشتن متقین (پرهیزکاران) توسط خداوند، در آیات ۴ و ۷ سوره توبه و آیه ۷۶ سوره آل‌عمران آمده است. تقوا در اصطلاح قرآن به معناى پرهیز از کارهاى حرام است.[۵] در تقسيم‌بندی قرآنی، اهل تقوا در مقابل دو گروه کافران و منافقان قرار دارند. همچنين گروه‌هايی چون تبهکاران، گمراهان، سرکشان، ستمکاران، مجرمان، مقابل متقين قرار می‌گيرند.[۶] در سوره بقره پنج ویژگی برای متقین برشمرده شده است:
- ایمان به غیب
- برپا داشتن نماز
- انفاق از آنچه به ایشان روزی شده
- ایمان به آنچه بر پیامبر اسلام و پیامبران پیشین نازل شده
- یقین به آخرت.[۷]
خداوند در سوره صف[۸] و سوره مائده[۹] اذعان به دوست داشتن کسانی که در راه خدا جهاد می‌کنند، کرده است:﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ؛ خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او جهاد مى‌كنند.﴾(صف:۴)
توکل‌کنندگان و صابران
براساس آیات قرآن، خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.[۱۰] توكل به معناى اعتماد و تكيه كردن بر خداوند است.[۱۱] توكل از درهاى ايمان است.[۱۲] توکل کننده، فردی است که می‌داند خدا رزق و امر او را برعهده می‌گیرد و از این رو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد.[۱۳] خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگران انتظاری ندارند، دوست دارد.[۱۴]
مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر می‌دانند.[۱۵] غزالی از بزرگترین عالمان اسلام می‌گوید: «توكل از مقامات مقربان است و اعتماد دل است بر خدای.»[۱۶]
آیت الله جعفر سبحانی معتقد است مقصود از توكل، واگذارى كارها به خداوند است البته نه به اين معنا كه جهان اسباب و مسببات را ناديده بگيريم و پيوسته در انتظار اين باشيم كه دستى از غيب بيرون آيد، و كارى را صورت دهد.[۱۷]
صابران
خداوند کسانی را که صبور هستند، در مقابل مصیبت‌ها و کافران، ایمان و تلاش خود را از دست نمی‌دهند، دوست دارد.[۱۸] در روایت آمده است که پیامبر(ص) از خداوند یقینی می‌خواهد كه بدان مصيبت‌هاى دنيا بر او آسان شود.[۱۹]
دادگران (مقسطین)
قرآن سه بار جمله ﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ؛ خدا دادگران را دوست مى‌دارد.﴾آمده است.[۲۰]
عدل كه در برابر ظلم و جور به كار مى‌روند، از مسائل مهم و حياتى است كه قرآن روى آنها زياد تكيه كرده است.[۲۱] در قرآن آمده است که خداوند انبیا را فرستاده است تا مردم به عدالت رفتار کنند.[۲۲]
منابع
- ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۴، ص۲۹
- ↑ آثار محبت خداوند به محسنين در قرآن، ابوذر تشكّرى صالح، نشریه معرفت، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، شماره ۱۸۰.
- ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۲، ص۳۱۷
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۳۱۸.
- ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۹، ص۲۰۲
- ↑ دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۶، ص۶۰۳۴
- ↑ سوره بقره، آیات ۲ تا ۴.
- ↑ آیه ۴، سوره صف.
- ↑ آیه ۵۴، سوره مائده.
- ↑ سوره آل عمران آیه ۱۵۹
- ↑ تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱۵، ص۵۷۳
- ↑ المحجّة البيضاء، به نقل از اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، ج۲، ص۲۶۶
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲
- ↑ ترجمه تفسير مجمع البيان، طبرسی، ج۴، ص: ۳۱۵
- ↑ تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲
- ↑ کیمای سعادت، به نقل از شرح مثنوى، شهيدى، سید جعفر، ج۶، ص۳۵۳
- ↑ منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۳، ص۴۱۹
- ↑ سوره آل عمران آیه ۱۴۶
- ↑ راه روشن (ترجمه المحجة البيضاء)، الفيض الكاشانی، ج۷، ۱۶۰
- ↑ سوره مائده آیه ۴۲، سوره حجرات آیه ۹، سوره ممتحنه آیه ۸.
- ↑ منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۱۳، ص۱۶۸
- ↑ سوره حدید آیه ۲۵