حدیث قیام مردی از اهل قم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


== متن و ترجمه ==
<br />
== سند ==
این روایت در منابع معتبر روایی و کتاب‌های اولیه شیعه نیامده است و اولین بار علامه مجلسی متوفای ۱۱۱۰ هجری قمری با سند مرسل در کتاب بحار الانوار آورده است:
این روایت در منابع معتبر روایی و کتاب‌های اولیه شیعه نیامده است و اولین بار علامه مجلسی متوفای ۱۱۱۰ هجری قمری با سند مرسل در کتاب بحار الانوار آورده است:


خط ۲۳: خط ۲۷:
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
==منابع==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}


خط ۴۹: خط ۵۳:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />

نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۲

سؤال

آیا این روایت از نظر سندی صحیح است: عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ قَالَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی الْحَقِّ یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ لَا تُزِلُّهُمُ الرِّیَاحُ الْعَوَاصِفُ وَ لَا یَمَلُّونَ مِنَ الْحَرَبِ وَ لَا یَجْبُنُونَ وَ عَلَی اللَّهِ یَتَوَکَّلُونَ وَ الْعاقِبَه لِلْمُتَّقِین؟


متن و ترجمه


سند

این روایت در منابع معتبر روایی و کتاب‌های اولیه شیعه نیامده است و اولین بار علامه مجلسی متوفای ۱۱۱۰ هجری قمری با سند مرسل در کتاب بحار الانوار آورده است:

«وَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عِیسَی عَنْ أَیُّوبَ بْنِ یَحْیَی الْجَنْدَلِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ قَالَ: رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی الْحَقِّ یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ لَا تُزِلُّهُمُ الرِّیَاحُ الْعَوَاصِفُ وَ لَا یَمَلُّونَ مِنَ الْحَرَبِ وَ لَا یَجْبُنُونَ وَ عَلَی اللَّهِ یَتَوَکَّلُونَ وَ الْعاقِبَه لِلْمُتَّقِینَ».[۱]

علامه مجلسی با دو واسطه از امام موسی کاظم روایت نقل می‌کند که می‌رساند، بقیه راویان این حدیث حذف شده است و این مرسل بودن روایت را ثابت می‌کند.

علاوه بر مرسل بودن روایت و نیامدن آن در کتاب‌های اولیه حدیثی، در سند این روایت علی بن عیسی و ایوب بن یحیی وجود دارد که:

مشخص نیست علی بن عیسی که از ایوب بن یحیی روایت نقل می‌کند، کیست.

نام ایوب بن یحیی در کتاب‌های رجالی نیامده است و مجهول می‌باشد.[۲]

ازاین‌رو، سند روایت معتبر نیست.


منابع

  1. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۵۷، ص۲۱۶، حدیث۳۷.
  2. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، چاپخانه شفق، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۷۱۵.